Wat een kleine vreetzakjes!

Het is alweer bijna een week geleden dat ik geschreven heb. Grappig eigenlijk. De tijd gaat zo ontzettend snel en we maken zulke lange dagen dat we allemaal soms helemaal niet meer weten wat voor dag het is. En naar de datum hoeft al helemaal niet gevraagd te worden…

Ik dacht het is wel leuk om even neer te zetten in welke steden we ondertussen geweest zijn en een paar tempels bij naam te noemen. Dan zouden die plaatsen via google earth en dergelijke opgezocht kunnen worden. Voor degene die het geen kont kan schelen waar wij exact geweest zijn is het advies het volgende alineaatje over te slaan :)

We begonnen dus in Tokyo waar we het gebied Asakusa en de Sens-ji tempel bezocht hebben. Toen zijn we twee daagjes in Nikko geweest waar we een beroemde (heilig) brug Shin-ky en bijbehorende tempels hebben bekeken. Weer terug in Tokyo zijn we naar de Meijijingu tempel en park geweest.
Toen zijn we dus een dag naar Mount Fuiji geweest en een dag Izo Hount het schiereiland.
Dat was ook de dag dat ik schreef dat we naar Kyoto zouden gaan dus idd. naar Kyoto :D Hier hebben we het Gion district bekeken en zijn naar de Kyo misudera, Ginkaku-ji (zilvere-) en Kinkaku-ji (gouden-) tempel geweest. Ook hebben we hier in het Nijo kasteel en het imperial palace rondgelopen.
In Kobe hebben we heel Amsterdams in de Chinese wijk rondgelopen en het Kitano district bekeken waar bijvoorbeeld een Hollandhuis stond. (niet dat dit erg Hollans was…) Ook hebben we hier een berg beklommen voor het uitzicht en uiteraard naar de o zo beroemde Kobe tower. De volgende dag nog naar het Himeji-jo (kasteel) geweest en toen op naar Osaka.

Ondertussen ben ik van status verandert. Voor wie niet helemaal begrijpt waar dit over gaat; Ik ben vanaf heden afgestudeerd en niet langer student. Voor ik op vakantie ging had ik alles afgemaakt en ingeleverd, en afgelopen dinsdag had ik daarom mijn diploma af kunnen halen. Ik ben dus klaar… Gek idee hoor, niet meer de status van student, maar nu (voor het gevoel een trapje lager) een werkeloze… Ach daar zal ik ook wel weer overheen komen.

Trouwens ik had het al even genoemd, maar het ov is hier echt goed geregeld. Niet dat alles op elkaar aansluit per definitie, maar er gaan zoveel treinen en trams, dat je altijd net op tijd of net te vroeg bent. Net te laat bestaat gewoon niet, want binnen de kortste keren gaat er weer iets dus was je eigenlijk iets te vroeg. Ook zijn ze hier al wel in staat geweest om de ov chipkaart goed in te voeren. Al die studenten hier hebben er een. En naast een trein/bus/tram kaartje kan je hier ook blikjes uit de automaat mee betalen. Wat trouwens ook met je mobiele telefoon kan echt grappig.

Over goed geregeld gesproken, vandaag zagen we verkeersagenten boetes uitdelen aan fietsen. Nee dit is geen spelfout, ik bedoel echt aan fietsen. Deze blijken namelijk persoonsgebonden te zijn en alle fietsen zijn dus op naam geregistreerd. Als de fiets wordt geparkeerd op een plaats waar deze niet hoort, kan er een boete worden uitgeschreven… Zouden ze in Nederland eens moeten proberen…

Ik zal ook even de titel verklaren; Japan is een land met veel, heel veel eten. Niet dat je dit aan de mensen kan zien, want de een is nog kleiner en magerder dan de ander maar daar merk je niets van aan tafel. Zo zaten we een avond te eten aan een soort lopende band van sushi, waar je dus af kon pakken wat je zou willen eten en dan aan het eind van de avond het aantal bordjes kon afrekenen. En wij dachten dat vooral Koen veel gegeten had met 9 bordjes, tot we twee Japanners naast ons (meisje en jongen) respectievelijk 12 en 13 bordjes weg zagen werken. Kleine vergelijking, mijn moeder had na 5 bordjes al genoeg…
Vooral in Kyoto en Kobe vonden we ook heel heel heel veel eettentjes in de straten, en allemaal waren ze drukbezocht. Ook echt allemaal lekkere dingen ook hoor, want we proberen natuurlijk ook een boel. Zo maken ze van alles van rijst. Ze pletten het en maken een soort rijstlijmballen in saus. Ook wordt er van rijstdeeg een soort snoep gemaakt wat erug in trek is. Je moet er wel even aan wennen. Vooral die lijmballen blijven nog lang aan je tanden hangen. Ook maken ze van alles met bonen. Die snoepjes die ik al noemde zijn pakketjes van rijstdeeg met een vulling van gezoete bonendrap. Ook heel apart :D Ook groene thee wordt overal in gebruikt. Niet alleen zoals de naam al zegt in thee, maar ook in snoepjes, koekjes en ja schrik niet er is ook groene thee ijs! Ik heb nog niet de kans gehad om dat te proberen, maar hoop dat, dat nog wel even lukt. Het wachten is dan op een beetje warm weer, want het is toch nog best wel fris hier in Japan. Zonnetje kan wel lekker warm zijn, maar er waait een guur windje, en als de zon achter de wolken zit, of het begint donker te worden ben je blij met een trui en een dikke jas.

Naast veel eettentjes zijn er heel veel winkelcentrums. En dan niet zoals wij ze kennen, nee veel en veel groter. Ik overdrijf niet als ik zeg dat je in sommige van die centrums wel kan verdwalen, alleen maar rijen en rijen met winkeltjes. Daar wordt een vrouw dus erug gelukkig van. Helaas is Japan niet zo heel erg goedkoop en blijft het vooral bij kijken.

Er heerst hier ook een soort van verborgen werkeloosheid. Niet dat er nog mensen werkeloos zijn, nee hoor we zien ze overal terug. Zo staan ze met z’n drieën bij poortjes te controleren, brengt de ene ober het gerecht terwijl een tweede hier een opscheplepel voor komt brengen. En waar we vooral met verbazing naar hebben staan kijken zijn de enorme aantallen mensen die werken in het park. En wat doen ze hier dan zul je je afvragen? Nou dat zal ik je vertellen. Ze staan daar het gras te kamen. Elk los blaadje en niet recht grasje word verwijderd of gecorrigeerd. Bij tempels waar ze liever mos hebben als bedekking zitten ze in rijtjes achter elkaar met een soort vorkje op hun knieën alle gras tussen het mos uit te steken. Uiteraard worden ook hier alle bladeren en eventuele bloesems die erop gevallen zijn verwijderd. Bij de tempels moet je bijna altijd je schoenen uit en deze kan je dan meenemen in een plastic zakje dat daar ligt. Als je deze aan het eind dan weer inlevert, zitten daar weer twee of drie dametjes de zakjes recht te strijken terwijl een volgende de zakjes weer terug in de bakjes doet. Zo, en op nog honderden manieren hou je iedereen wel van de straat ja!

Wat heel grappig is hier, is dat ze de deur de andere kant op, op slot draaien. Ze draaien dus naar rechts om de deur open te krijgen. Dit was vooral in het begin wel even wennen. Ook hebben alle hotels waar we tot nu toe geslapen hebben kussens met twee kanten. De ene kant is dan gewoon zacht zoals sommige van onze kussens thuis ook zijn (echter als je pech hebt lijkt het meer op een opgevouwen handdoek qua zachtheid), maar als je je kussen omdraait zitten er vaak een soort (beetje zachte) kleine rubberen buisjes in, dit heeft niet mijn voorkeur.
Ook nog wel even leuk om te vertellen is dat we in superdeluxe hotels slapen. Koen was nog wel bang dat dit niet luxe genoeg zou zijn voor Michael, nou volgens mij heeft hij nog nooit zo luxe gelogeerd. Komen we daar dan aan met onze backpakken he… De tweede nacht in Nara slapen we trouwens in een ryokan (een japanse herberg) echt authentiek (speciaal voor mij, had ik om gevraagd). Superleuk, het zijn matten op de grond en stoeltjes zonder poten waar je op je knieen op zit. Ook een tafel die dus heel laag aan de grond is. En om te slapen schuif je alles opzij en legt een soort dik dekbed op de grond als matras op die matten. We werden verwelkomt met een kopje thee op de kamer met noedels in een zoet stroopachtig watertje, best lekker. Ook zullen we straks hier op de kamer avondeten krijgen. Echt heel cool om ook op deze manier een keer te overnachten. Volledig met teenslippersokken, soort ochtendjas en een (warmer) jasje voor eroverheen om je in te kleden.
Trouwens bij elke locatie van overnachten liggen er naast de ochtendjasachtige een tandenborstels, haarborstels, tandpasta, shampoo, douchegell, handoeken, wattenstaafjes en meer voor je klaar. Had ik dus allemaal niet zelf mee hoeven brengen.

In Osaka hebben we verder nog een heel hoog gebouw beklommen (gelukkig met lift) en naar de lichtjes in de stad gekeken (het was avond). En even het historisch museum meegepakt. Ook zijn we bij het aquarium geweest met de grootste watertank ter wereld, 5400 ton water geloof ik en dat is een boel. Zat dan ook veel (grote) vis in (o.a. twee walvishaaien, cool!). Over grootste wat dan ook ter wereld gesproken, ze hebben daar nogal wat van in Japan. Zo is het station Sinjuku het drukt bezochte station ter wereld en wij stonden hier in Tokyo bijna elke dag, en zijn we vandaag naar het grootste houten gebouw ter wereld geweest een tempel Todai-ji in Nara. Met hierin uiteraard het grootste boedabeeld ter wereld de Dai Butsuden. En in Nara het grootse getekende schilderij op een soort materiaal of zoeiets. En ik zal nog wel wat vergeten zijn qua het grootste of beste dat we bezocht hebben.

Graag had ik in dit verhaal ook gesproken over de mooie natuur, zoals sommige wel verwacht hadden. Helaas blijkt nog steeds dat een boel van Japan toch alleen maar bebouwing is. Er zijn natuurlijk wel bergen, maar die zijn vaak zo stijl dat daar niet op te bouwen valt. Alles eromheen wordt dus wel dubbel en dwars gebruikt. Nu hebben we gelukkig wel een beetje meer natuur gezien, vandaag toch een uur op een pad in het bos gelopen. Toch zie je dan nog overal bankjes, aanpassingen in beekjes, en eindig je niet zoals je hoopte bij een mooie uitkijk over een andere berg, maar gewoon op een asfaltweg… Het is hier gewoon ontzettend volgebouwd, je kan er niet omheen. Alle foto’s die hier gemaakt zijn waar je alleen natuur op ziet staan zijn echt masselfoto’s tussen twee steden in. En als er dan natuur is hebben de japanners echt hun best gedaan dit zo mooi mogelijk te maken, waarbij er dus niet meer veel echt natuurlijk is. Ach je kan niet alles hebben.
Nu dit stukje te hebben overgelezen is het misschien wel heel negatief beschreven zo. Natuurlijk zijn er ook wel wat mooie dingen. Deze zijn trouwens allemaal toegevoegd aan de lijst van Unesco wereld erfgoederen. Overal staan borden die dit vermelden. Maar eigenlijk is dit wel mooi want, dan kunnen ze daar tenminste niet meer veel aan veranderen. En daarnaast hebben we ook wel wat natuur gezien, maar ik blijf erbij, welke kant je ook opkijkt je ziet altijd wel een torentje, tv antenne, dammetje of wat dan ook waardoor het toch niet echt echt natuurlijk meer is. Aan de ene kant jammer, want we hadden misschien iets anders verwacht, aan de andere kant is het nou eenmaal zo en geniet je gewoon van alles wat het land wel te bieden heeft namelijk lekker eten, gezellige sfeer, badderen, heeeeelboel tempels, overal trappen om ergens te voet te komen (goed voor de conditie) en snel openbaar vervoer.

Over badderen gesproken, straks weer even het traditionele bad in. Ik had al verteld van de onsen, die van natuurlijk water zijn, maar verder is het ook heel normaal je hier regelmatig gezamenlijk te baden (mannen en vrouwen apart). Je wast je dan eerst schoon bij een kraantje naast het bad. En dan ook echt schoon zepen met die hap, en dan ga je met z’n allen in een (meestal) heel groot heel warm bad. Na een paar minuten ga je hier dan weer uit om je nogmaals te wassen, waarbij de Japanners dan ook meestal hun haar 4 keer wassen en echt heel lang bezig zijn, zodat ze wel schoon moeten zijn, waarna ze weer even in het bad verdwijnen. Heel ontspannend, alleen je zo openbaar overal (!) goed schoon schrobben voor dames die je niet kent is nog even wennen.

Verder gaat alles nog prima hier. Maar omdat we zoveel willen zien in zo weinig tijd breekt het bij sommige toch een beetje op. Zo heeft papa nog steeds last van zijn schouder (al vanaf wintersport), Koen heeft last van zijn rug, Mike heeft zijn knie overbelast en bij mij is de bal van mijn linkervoet niet helemaal blij van al dat lopen. Alleen mijn moeder heeft helemaal niets en zit ons daarom ook af en toe stiekem een beetje uit te lachen. Gelukkig weten we dat ze dit niet echt zo meent… Toch mam?
Ook zijn we inmiddels weer gewend aan de enorme hoeveelheden eten die koen en papa op kunnen (toch blijft het verbazen dat ze nooit vol zitten) en is mama niet meer zo zenuwachtig dat we alle treinen gaan missen. Japans is voor ons op een enkel woord na nog steeds onbegrijpelijk, maar gelukig doet koen het elke dag beter. Ja het is een geslaagde vakantie tot nu toe. Misschien zet ik wel even wat foto’s voor jullie op een site als ik terug ben. (sorry Simone, nog geen mooie man in rosé kunnen vastleggen…)

Ohja, vergeet ik bijna. Ik heb dit verhaal in twee dagen geschreven, en dat groene thee ijs… Ja was leuk om een keer te proberen, maar de kans dat ik het nog een keer neem is niet zo groot. Niet vies, maar zeker geen favoriet.

Denk dat ik jullie hierna nog een keer zal schrijven, maar dan ben ik hoogstwaarschijnlijk weer lekker thuis, we komen alweer donderdag terug namelijk… De tijd gaat echt snel!

xx