Heeft er iemand een vuurtje?

Mijn eerste dag hier kon ik alvast wennen aan een aantal aspecten van Zuid Afrika. Het is geen arm land, maar ze hebben hier wel last van een tekort aan stroom, en daarom wordt dit soms afgesloten. Ik heb dat zelf nog niet meegemaakt, maar heb al wel de lichten even uit zien gaan. Niemand reageerde dus dat zal dan wel normaal zijn. Ook kwam er geen water uit de kraan. Heel handig als je naar de wc was geweest. Dat zou waarschijnlijk de volgende dag opgelost zijn en was ook alleen maar op het kantoor waar we waren.
Op het pompstation zag ik een man lopen met een teaser (zo’n ding waarmee je mensen een stroomstoot kan geven heet toch zo?) En er loopt overall beveiliging. Zelfs bij de megagrote Spar supermarket waar we waren stonden ze op je auto te letten. Gezellig

De familie waar ik verbleef was superaardig, het was de familie van Colleen zoals ik al verteld had (vader en dochter). Het daar nog geprobeerd het zuid afrikaanse nieuws te volgen, wat net aan te doen was. Hier spreekt iedereen overigens Engels dus kan ik me overal verstaanbaar maken.
De volgende morgen vroeg op want ik moest om kwart over acht op het kantoor zijn vanwaar we naar het kruger zouden vertrekken. Dit zou een drie uur durende reis worden. Helaas liep alles (uiteraard) niet zoals het de bedoeling was, dus uiteindelijk vertrokken we om 12 uur. Ik reed met Bandit, dit was niet zijn echte naam maar die heeft hij gekregen toen hij ongeveer zijn hele arm kwijt raakte bij een ongeluk met een geweer. Superleuke gast, wat ouder, goede humor, en hij doet alles wat een ander ook zou doen, maar gebruikt dus maar 1 arm. Dat is toch wel even wennen als je naast hem in de auto zit en hij rijd, rookt een sigaret en neemt zijn telefoon ook nog aan.
Met ons mee reed Brick, ook dit was niet zijn echte naam deze kreeg hij toen hij als klein kind van het balkon viel en er niets aan overhield. Ook een superleuke gast. 37 jaar oud oud militair (net als Bandit by the way) maakt grapjes over iedereen. Gezellig. Hij was ook de rede dat we zo laat waren, want hij had probelemen gehad met zijn auto, en voor dat gemaakt was waren we een paar uur verder.

Eindelijk gaan we op weg. Beide vertellen mij dat ik heel gelukkig mag zijn dat ik meekan, want we gaan naar plaatsen waar toeristen niet mogen komen en ze verzekeren me dat ik hele mooie dingen gaan zien. Allebei zijn zo zo ontzettend super enthousiast over de tijd die we door gaan brengen in het Kruger park, dat ik zelf ook alleen maar enthousiaster wordt. Ze zeggen ook herhaaldelijk; ookal doen we het werk al in een paar dagen, ze krijgen ons niet weg tot de uiterlijke datum dat we voor het project hebben. Toch leuk om met zulke enthousiaste mensen op te trekken. Onderweg zien we al wat wolken van rook, voornamelijk veroorzaakt door fabrieken. Dit blijft dan hangen in de vallei, toch jammer.

Dan zijn we er, en gelijk wordt ik al beloond voor de lange reis, want ik zie olifanten, impalas giraffes buffels een krokodil nijlpaarden wartocks zebra’s waterbuffels en een heleboel mooie vogels. Ik probeer zo goed als het gaat wat mooie foto’s te schieten, maar toch moeilijk als je niet een lens van een meter hebt, die ik regelmatig voorbij zie komen in auto’s met toeristen.

We verblijven in Camp Satara (heel makkelijk te vinden via internet). En hoewel ik verwachtte in een tentje te moeten slapen ongeveer op de grond, na een week vergaan door stof en insecten, blijkt me toch iets heel anders te wachten. Ik krijg een supermooi huisje tot mijn beschikking. Douche bed koelkast alles is aanwezig. Bovendien wordt elke dag je bed opgemaakt en krijg je nieuwe handdoeken! Hier kan ik wel even in verblijven. Bovendien is nog niet iedereen gearriveerd dus kan ik de eerste paar dagen in mijn eentje genieten van mijn eigen paleisje.
Elke avonds wordt er een natuur film gedraaid in de openlucht en hoewel ik al veel vaker films over wilde dieren in Afrika gezien heb, kijk ik er nu toch naar met een beetje een ander gevoel. Wat ik nu voor me op het scherm ziet gebeurt hier net buiten de poorten. Heb dus alweer het idee dat ik zelf onderdeel ben van die film.

Na een goede nachtrust in een stikdonker kamertje kleed ik mij aan om te gaan helpen met wat voorbereidingen voor de grote branden. Het komt erop neer dat we een soort van barrieres gaan aanleggen waar het vuur niet overheen kan, zodat het netjes binnen het gebied blijft waar het mag zijn. Die barrieres zijn gebrande banden van ongeveer 20 meter breed. De kleding die je aan kan bij het werken met vuur is natuurlijk niet je gewone kloffie. Er werd me voordat we weggingen dan ook van alles in handen gedrukt. Broek t-shirt overshirt, schoenen en zelfs sokken zaten in mijn pretparket. Ook een soort van beschermende bivak muts en een speciale bril. Bij elkaar een prachtige outfit. Die me helaas niet helemaal paste, omdat bijvoorbeeld de broek gemaakt was voor een meer afrikaanse kont, en dan is die van mij toch wel erg klein en laag. Maar ach liever dat dan dat ik de kleren met huid en al van mijn lijf moet schrapen he?
Tijdens de branden waarbij wij eigenlijk alleen op afstand bij betrokken waren moest ik even een auto ophalen. Mijn eerste keer met een auto waarbij het stuur rechts zit, wel even wennen hoor, twee keer aan de verkeerde kant in willen stappen en een paar keer zoeken naar de versnellingspook aan de verkeerde kant. Maar zowaar deed ik gelijk de richtingaanwijzer wel correct. Bovendien reed ik slechts 1 keer aan de verkeerde kant van de weg want dat is natuurlijk ook anders dan ik gewend was. Al met al deed ik het best aardig.
We waren vrij vroeg klaar met de branden voor vandaag, dus nadat we nog met zijn vieren gevochten hadden om twee tenten op te zetten (wat een ontzettend onhandige dingen waren dat) konden we even een uurtje bij hij mini zwembad liggen. De vierde persoon hier was Navashni, een jonge meid die werkt als ranger in het kruger park en met haar zal ik vanaf morgen de kamer delen. Zij is niet altijd bezig met het vuur zoals wij, maar we zien haar wel veel op de dag.
Net toen Brick en ik terugliepen van het zwembad zagen we Bandit zwaaien; trouble!
Snel in onze voorbestendige pakjes en gaan met die banaan, want er was een wildfire. Dat is een vuur dat niet meer onder controle is. Het was al een dag eerder aangestoken door andere rangers, maar door opstekende wind en verhoogte temperatuur het was ze ontglipt. We waren vier uur ter plaatse en toen alles onder controle was en we liepen weer naar de auto was het kwart voor tien. Het is een ervaring kan ik je vertellen hoor! Ik zal nooit meer zeuren over de rook bij een barbeque! En iedereen die dat wel doet zou eigenlijk eens zo’n vuur moeten meemaken. Je ogen branden en tranen ongecontroleerd, de hitte schroeit je huid en er in de wind vliegen allemaal brandende flinters die je maar uit je gezicht blijft wrijven. Bovendien liep ik op nieuwe leren schoenen die behoorlijk pijn begonnen te doen en ben op de helft maar achterop de truck gesprongen. En dan bedoel ik een grote 4x4 legertruck waarmee je overall komt. Deze reed achter de firefighters aan om ze te voorzien van water, en als het vuur gedoofd was kon iedereen erop om het terrein weer uit te rijden. Gezellig mijn zn allen achterop de truck en al die mensen maar grapjes maken, helaas was dit in een taal die ik niet kon verstaan, maar als ze het over jou hebben merk je dat toch. Ik dus maar vrolijk meelachen, wat zij ook weer extra leuk vonden.
Even voor de duidelijkheid, ik heb nooit gevaar gelopen hier hoor! Die mensen weten allemaal echt wel waar ze mee bezig zijn. Het was gewoon een geweldige ervaring dat ik erbij mocht zijn.

Op de terugweg riep Brick dat hij honger had, toen pas besefte ik dat ik die hele dag alleen op een kommetje met cornflakes met melk. En ik had geeneens honger gehad. Wat een beetje sensatie allemaal met je doet. Ik heb er in ieder geval mooie herinneringen en foto’s aan overgehouden. Bovendien kwam ik er terug in het camp achter dat ik ook 4 mooie blaren overgehouden had aan dit avontuur. Ja je moet er wat voor overhebben toch? Ook had ik mooie blauwe benen van de nieuwe broek erug charming.
Vandaag ook nog een aantal nieuwe dieren gezien zoals een hyena, maar als top op de vuurpijl schoot er voor ons op de weg een muis over. Geweldig!
Dit was mijn eerste dag Kruger Park, zelfs als de rest van de dagen ongeloofelijk saai worden en er niets meer te beleven valt ben ik nu al blij dat ik gegaan ben!

Vandaag een rustige dag. Het is te warm 37 graden en te droog slechts 16 procent luchtvochtigheid om te branden. Lekker rustig aan gedaan en straks even op pad om weer wat dieren te spotten.
Hier in Camp Satara hebben ze net naast de hekken een waterdrinkplaats waar dieren komen drinken. Zo hadden we vannochtend olifanten imala’s en nog een aantal dieren in de achertuin. Super toch, kan je ze bekijken op nog geen 50 meter afstand.
Bovendien zijn al die dieren gewend aan de vorm van auto’s ze blijven gewoon staan en dat is soms midden op de weg, dat is pas wilde dieren bekijken! Bovendien kan ik alle toeristen jaloers maken. Met mijn fire fighter jasje aan mag ik namelijk uit de auto stappen en zij mogen dat zeker niet! En we mogen op plaatsen komen waar het voor toeristen verboden is! Wat heb ik een massel dat ik hier terecht gekomen ben zeg!

Internet is hier wel te krijgen maar alleen via mobile telefoon gekoppeld aan de lap top. Nu zeggen ze allemaal dat dat niet heel duur is, toch zal ik er niet zo heel vaak gebruik van maken. Want ik mag nu via Brick zijn telefoon dit op de site zetten. Smsjes kan ik hier ook ontvangen want er is overal bereik (wat nou wildernis??). Stuur alleen niet zo graag terug, want dat kost me een fortuin.

Ik hou jullie op de hoogte!
-XXX- vanuit het mooie zuid afrika

Ps. Let niet op alle spelfouten, ik zit hier op een computer die ingesteld staat op een andere taal en buiten het feit dat hij mijn spelfouten er niet uithaald, maakt hij van mijn woorden soms ook nog iets heel anders. Hoop dat jullie het konden volgen.