vervolg van gisteren

Die dagen met Carlos waren echt super interessant trouwens, het is zo leuk om te zien hoe al die locale mensen hier wonen en leven en ze zijn ook allemaal zo ontzettend geïnteresseerd in die twee blonde dames (en terecht natuurlijk!) Ze wonen hier heel verschillend. In de stad zijn het allemaal echte huizen de een wat luxer dan de andere, maar op het platteland is het behalve wat huisjes van steen ook een heleboel daken van palmbladachtig materiaal en een paar palen. Ramen zijn meestal zonder glas en uiteraard hang overal een hangmat. Ze gebruiken ook vanalles voor vanalles. Zo kwamen we gisteren een waslijn van prikkeldraad tegen. Op zich nog niet zo heel vreemd, maar het was een beetje jammer dat deze op ooghoogte hing (voor mij, want ik ben de grootste de rest kon er gewoon onderdoor) en het donker was zodat je m niet zag. Wonder boven wonder liep ik eerst wat gebukt naar de grond te kijken (om te zien waar ik liep) en kon ik er gewoon onderdoor en zag Saskia die lijn toen ze even omhoog keek naar de maan. Anders had ik misschien wel een iets minder leuk verhaal getypt nu. Verder lopen er veel varkens en kippen door de straten, en af en toe een groepje schapen of wat koeien. Allemaal scharrel.

Wij zouden terug met de bus gaan omdat Carlos nog tot de 26e blijft. Prima. De reis zou ongeveer vijf uur duren, slechts iets langer dan onze heenweg, want ook de bussen rijden hier maximale snelheid. Gelukkig hoeven ze alleen op de verharde weg. Het begon allemaal goed. Gingen slechts een kwartiertje later op pad dan in de planning stond maar dat is natuurlijk niets. Het zijn trouwens heel riante stoelen hier, ik zou haast zeggen dat het beter zit dan in Nederland, alleen mis je de arco, want zelfs de wind is hier warm. En natuurlijk is het een beetje raar dat je bij de chauffeur door de bodem heen de weg kan zien, maar ach voor de rest deed hij het prima. Helaas echter was de bodem niet het enige waar wat aan mankeerde want we zijn we onderweg een paar keer door de chauffeur aan de kant gezet omdat er even geknutseld moest worden aan de moter. Echt grappig, die hebben gewoon een extra luik waar een paar accu’s gereedschap en nog meer onderdelen in zitten, just in case. Dit plus de wachttijd voor de brug bracht ons in totaal in 8 en een half uur weer terug in Santa Cruz, maar we hadden het gezellig hoor! De brug waar we voor moesten wachten is een prachtgeval. Hij stond niet open, maar is slechts een richtingsverkeer. Om de tien minuten veranderd die richting, maar die tien minuten kunnen ook wel eens 20 of 30 zijn zoals in ons geval. Op de heenweg stonden we gelukkig niet zo lang. Ach het viel allemaal wel mee hoor. Alle ramen open, wind in je gezicht, en leuke mensen om je heen. We hadden een heel brutaal jongetje naast ons zitten die allerlei vragen vroeg, maar helaas verstonden we er niet de helft van. Ach zo hielden we elkaar bezig.
Eenmaal terug in Santa Cruz een taxi gepakt naar Lars waar al onze spullen stonden, was hij niet thuis. Telefoon stond uit en wij dus maar wachten om negen uur ’s avonds in het donker. Het wordt hier namelijk al om een uur of zes half zeven donker. Om tien uur hebben we het opgegeven en zijn met ons laatste geld (alles inclusief pinpas ed lag namelijk bij Lars) op zoek gegaan naar een hotel. Gelukkig hadden ze nog plaats. Nog maar even snel wat ondergoed uitgewassen om de volgende dag aan te trekken en alles was weer prima.
De volgende ochtend onze eerste Boliviaanse Spaanse les gehad en gelukkig Lars gevonden om eindelijk wat schoons aan te trekken.

Vandaag was ook een rare dag wat betreft het huis waar we zouden gaan wonen. We hadden vorige week gekeken en alles leek helemaal prima. Aardige mensen, een moeder met twee dochters waarvan er een Engels spreekt. De vader is slechts een aantal weken per jaar thuis werd ons verteld, prima. Alles was afgesproken en we zouden als we terug waren uit het veld intrekken bij het gezin. Krijgen we de laatste dag in het veld te horen dat het allemaal niet doorgaat. De reden was niet echt duidelijk. Dus wij vandaag vragen wat er nu eigenlijk aan de hand was blijkt dat die vader er niet zoveel zin in had in vreemden in zijn huis. Ok jammer dan. Beetje lullig omdat het in principe al allemaal geregeld was, maar goed is bolivia kun je verwachten (denk ik…). Dus wij helemaal op zoek naar iets nieuws, krant gekocht om advertenties te bekijken blijkt een uur later dat we er toch kunnen gaan wonen? Heeft hij zich bedacht? Is dit nu wel verstandig? Ons maakt het niet uit. We zitten nu prinsheerlijk in onze eigen (gedeelde) kamer met al onze spulletjes om ons heen. We hebben zelfs een schoonmaker die wel alles voor ons wast enzo. Daar wordt je echt lui van. Probeer ook niet teveel extra werk op haar schouders te gooien, want ze krijgt vast niet meer betaald voor ons. Ook financieel is het wel prima betalen namelijk veel minder dan in het hotel en hebben hier de ervaring met echte Bolivianen te leven en die kunnen ons natuurlijk veel laten zien. Al is het wel de uber elite en zou ik misschien ook nog wel eens in een wat armer gezin willen zitten, maar voor nu is het wel prima. Spullen staan hier ook veilig als we straks het veld ingaan. Zijn ook gelijk in de familie opgenomen (de vader was er ook bij, dus het zal nu wel goed zitten denken we) met z’n allen nog om half tien naar de supermarkt (alles is hier heel heel lang open) om inkopen te doen. En uiteraard gezellig samen ontbijten. Ben benieuwd wat onze nieuwe zusjes ons allemaal nog kunnen laten zien van Bolivia.
Ik weet trouwens nog niet of ik zo blij blijf over deze familie. Wat een hecht klef zooitje zeg. En de eerste avond hier moesten we verplicht (nouja dat vonden wij netjes) gezellig samen in de tuin zitten. Daar hou ik niet van bij vreemden. Maar ach misschien is het maar voor een keertje, dan hoop ik maar. En binnenkort gaan we toch lang het veld in.

Nu maar weer even lekker niets doen. Straks weer Spaanse les, en verder vooral nog veel indrukken opdoen enzo. En een barretje pakken. Wat op het plein hangen en dan ons gezichtje maar weer even laten zien op IBIF. Ja het leven is hier zwaar. Vergis je niet hoor :P

Trouwens leuk om te lezen wat er verder met jullie allemaal gebeurt! Hou me op de hoogte!
Xxx

Ps. Hebben zojuist ook even bij spaanse les gevraagt hoe dat werkt hier met de familie en het blijk overal zo klef te zijn. Zullen maar zachtjes duidelijk maken dat dat voor ons niet zo hoeft.

Ps.2. Hierbij eindelijk wat foto’s gewoon even op deze link klikken (of kopieren dan zou het ook moeten werken).

http://renskefotosbolivia.mijnalbums.nl/

Zo zou het allemaal moeten werken.
x