Mam, waarom vinden wij die 3 bomen in NL een bos?

Hallo luitjes,

En hoe is het eigenlijk is ons koude kikkerlandje? Is het een beetje koud of hebben jullie een mooie nazomer? Hier is het natuurlijk heerlijk. Tegen het warme aan. Geen idee hoe warm dat dan mag zijn maar het is in ieder geval niet koud.

Ik had al gezeg dat we hier hele gezellige mensen hebben he? Nou ik kan er ook bij vertellen dat ze allemaal zo ontzettend lief lachen. Echt super leuk die getinte koppies met die rijen vol witte tanden (nouja wit…) We hebben de laatste avond in het hotel ook goed besteed, waren van plan onze spullen vast uit te zoeken, wat willen we mee en wat niet, maar daar kwam niets van. We hebben de hele avond met een Boliviaanse jongen gepraat die werkte bij het hotel, Amil. Volgens Saskia vind hij me leuk, maar hij is pas 22 dus meer wat voor sas. Bovendien ben ik groter dan hem dus dat gaat ook niet op natuurlijk. Nee ik denk dat hij het voor Saskia deed. Hij heeft ons ook zo’n schattig mailtje gestuurd, is absoluut blij met zijn buitenlandse vrienden (dat stond er niet in hoor).

We zijn vrijdag met Carlos van IBIF naar locale gemeentes gegaan zo’n 300 kilometer van Santa Cruz af. Supergezellig in de 4wheele drive. En zo’n wagen is echt een must hoor in Bolivia. Hoewel de autowegen hier heel goed zijn. Nouja die ene die van Santa Cruz naar Brazilië gaat dan. Die is verhard, de rest van de wegen niet. Allemaal zandweg dus. De maximale snelheid hier is 100 kilometer per uur. En dat is ook prima te doen. Ook op de zandwegen trouwens, want waarom zou je minder rijden als hard ook lukt? Ik heb ook een paar keer achterin gestaan. (het was een wagen met achterbak namelijk, ook hard nodig voor alle spullen die je steeds wil meenemen) En dan waait het hard hoor! Heb daar nog wel een leuke foto van. Wat ook leuk is, is dat zo’n auto geen handrem heeft. Helemaal als je met z’n tweetjes in de auto zit omdat Carlos even iemand aan het ophalen is, en de auto begint zachtjes achteruit te rollen. En dan schrik je toch wel even, want achter ons was best wel een steile helling. Ik moest dan ook met een snoekduik vanaf de achterbank tussen de stoelen door naar de rem, omdat Saskia die voorin zat aan het zoeken was naar de handrem. Zo nog maar net op weg (slechts 4 uur) en gelijk een mooi verhaal om te vertellen.
Ook in het donker rijden is hier een waar avontuur. Het is ten eerste weer eens geen enkele reden om ook maar iets zachter te gaan rijden, dus af en toe flink op de remmen omdat een kuil ietswat laat wordt gezien. Maar wel superleuk. Af en toe ook best moeilijk kijken, want die zandwegen stuiven behoorlijk en als je dan net een tegenligger hebt gehad zie je dus geen hand voor ogen. Net alsof je in zware mist rijd, maar dan dus van zand en stof. Ze kijken je hier trouwens wel gek aan als je je gordel omdoet. Dat is echt raar, want ze vertelden me dat het ook hier verplicht is. Maar wij doen hem dus toch maar om voor de zekerheid.

Als je Boliviaan wilt worden zijn er een paar regels waar je je aan moet houden;
- je eet veel zeg maar heel veel vlees
- je drinkt geen water als je ook gewoon cola en ander fris voor hetzelfde geld kan kopen
- met z’n vieren op een motor kan makkelijk (en dan bedoel ik niet die dikke motors die je bij ons het meest op straat ziet, maar die wat bredere crossmotors)
- Als je een taxi kan betalen neem je die, ook al is het maar 300 meter verder waar je moet zijn
- Je hebt minimaal 1 a 2 hangmatten hangen bij je thuis
- En je hebt een mentaliteit van mañana, mañana (= morgen, morgen) wat inhoud dat een afspraak die voor vandaag staat helemaal niet vandaag hoeft te zijn maar ook best morgen kan en dat vertel je dan pas als die persoon al voor de deur staat. Of je vergeet even te vertellen dat de presentatie die vandaag geplant was voor een dorp niet door kan gaan omdat er in een volgend dorp een feest is waar iedereen heen is; kom morgen maar terug. En dan ben je ook zeker een Boliviaan als je hierop reageert alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Verder is sowieso op tijd op je afspraak komen taboe.

Als je hier in de bossen van Guarayos loopt is het net alsof je in een andere wereld bent. Boven je vliegen ara’s en amazones en springen er apen tussen de bomen. Over de grond scharrelt een grote leguaanachtige (van wel ongeveer een meter) en als je voor je kijkt zie je zwermen vlinders tussen de palmen, bamboos (die trouwens stekels hebben kwam mijn arm achter), bananen en allerlei bomen die je niet herkent. Als je honger hebt loop je gewoon even het bos in (je moet wel even weten waar je moet zijn) en pluk je een paar grapefruits van de bomen of pak je een watermeloen of graaf je wat pinda’s uit de grond. Liever iets zoeters? Pel je gewoon wat suikerriet wat naast je staat en zuig je dat uit. Je kan natuurlijk ook gewoon een papaja plukken die ook met grote getalen in de bomen hangen. Het is jammer dat de mango’s pas over twee maanden rijp zijn, want die zijn hier ook in massa’s te vinden. Terwijl je rustig op een boomstam in het zonnetje zit te genieten van dit alles en je wilt diep inademen krijg je een scherpe rooklucht onder je neus. Ohja even vergeten. Het is natuurlijk het brandseizoen in Bolivia… Iedereen is maar vanalles in de fik aan het steken hier. Jaarlijks gaat er zo’n 500000 hectare bos aan door brand. Er hangt hier zo’n dikke rooklucht dat je geen mooie zonsondergang hebt omdat die dan gewoon in de rook is verdwenen en de maan ziet er oranje van. Natuurlijk is het niet allemaal zo erg als ik nu schets, maar al deze elementen ben ik tegengekomen in de vier dagen dat we dit gebied bezochten.
Ik vraag mij trouwens af waarom wij toch zo moeilijk doen met het eten van grapefruits, wat nou grapefruitlepel? Je kan toch gewoon de topje eraf snijden en de vrucht dan leegzuigen. Is veel makkelijker. En het werkt ook met sinaasappels hoor.

We habben onderweg ook al aardig wat verbrandde stukken land gezien, maar in het bos is het toch wel wat erger. Echt heel vaak zijn delen van het bos gewoon helemaal zwart geblakerd. De locale bevolking haalt wel eerst het hout voor een groot deel weg, waarna de rest wordt verbrandt. Het land wordt dan voor maximaal twee jaar gebruikt voor het verbouwen van mais. Ziet er soms een beetje troosteloos uit, en veelal staan grote stammen nog in brand gewoon een beetje smoldering. Wat is daar nou het Nederlandse woord van… Je zien in ieder geval niet dat ze aan het branden zijn, maar er komt flink wat hitte vanaf.

Ik zal jullie de rest van het verhaal morgen sturen, want het is nogal wat en ik zal binnenkort eens wat foto's op de site zetten als ik eraan denk mijn kabeltje mee te nemen.
liefs van mij