Mijn mooie leven in Santa Cruz

Nu lijkt het natuurlijk dat ik alleen leuke, interessante, informatieve en geweldige dingen meemaak als ik in het bos zit. Maar dat is niet waar hoor. Ook hier in het mooie Santa Cruz bij de “familie” is het leven interessant en mooi. Hier maakten zich deze paar weken een aantal mooie ervaringen hun debuut;

We moesten naar de immigratie om een stempel in ons paspoort te zetten om hier negentig dagen te zijn, die stempel waren ze namelijk op het vliegveld vergeten te zetten. Dat ging allemaal helemaal goed. Maar we waren toen dus in een deel van de stad die we niet kenden en gelukkig kwam daar een micro aan waarvan we wisten dat die vlak langs ons “huis” rijd, dus wij stappen erop. Een micro is trouwens een minibus zeg maar, die je voor 15 cent overal kunt aanhouden en even roept als hij moet stoppen. Super makkelijk! Alles goed en wel maar hij ging dus wel de verkeerde kant op. Maakte een rare bocht waardoor hij plotseling een andere kant op ging, en voor wij dat door hadden waren we al bijna Santa Cruz uit. We waren toen al zo ver, dat we maar gewoon zijn blijven zitten en helemaal in de getto terecht kwamen. Superleuk om eens te zien, sowieso om gewoon eens een rondtocht door Santa Cruz te krijgen. Ok we zijn op het eindpunt wel gelijk weer op de eerste bus terug gestapt die ons bracht waar we heen moesten, want om daar nou als twee toeristen te gaan rondlopen is misschien niet zo heel handig. Maar we hebben dus voor 30 cent een mooie rondleiding door Santa Cruz gehad. Oh en wist je dat het heel makkelijk is om met een micro een grote politieauto aan te duwen als die niet wil starten? Hier hebben al die auto’s en micro’s toch al overal deuken dus daar hoef je geen rekening mee te houden. Handig!

Ik heb al eens verteld dat je hier als blonde blauwogige helemaal goed zit qua aandacht. Er wordt voortdurend naar ons gefloten, geroepen (in accent) “I love you”, en ze staren zich een nekfractuur. Een van de dagen dat we van het kantoor van IBIF teruglopen naar ons “huis” gebeurde al deze normale dingen ook maar er was er een die zelfs een stapje verder ging. Tijdens het lopen zag ik rechts in mijn ooghoek een vrij bekende beweging, dus draai ik me automatisch naar links weg naar Saskia. Saskia echter kijkt altijd eerst overal naar, en beslist dan pas of ze het wil zien of niet en keek dus wel naar rechts en begint in walging te gillen. Zat er een man in de deuropening van zijn auto in onze richting met zijn broek op zijn hielen en met een hand zijn pens omhooghouden zich met de andere hand af te trekken onder het uitstoten van kreten als “oh yeah”, “thats how I like it” en “oh beautifull”. Echt te smerig voor woorden (hoewel ik die woorden nu dus net wel heb kunnen typen). Juist! Die kunnen we dus weer wegstrepen op ons lijstje. We zijn maar snel doorgelopen. Gewoon negeren teminste ik dan, saksia kon niet ophouden met het roepen van de kreten “Oh gatver!” “hoe smerig!”. Die kerel had het zo naar zijn zin dat hij weer in zijn auto stapte en 100 meter verder weer stopte. Toen zijn we maar even een zijstraatje ingelopen waar een aantal mensen uit de buurt aan het voetballen was en waar we onder de gebruikelijke “I love you” en het gefluit weer redelijk veilig waren. We hebben die kerel niet meer gezien, en om eerlijk te zijn hoeft dat van ons ook niet.

Met mijn Spaans gaat het nog steeds gestaagd beter. Bovendien krijg ik, naast de lessen die we zelf regelen, gratis extra lessen van de “familie”. Het is heel toevallig, maar vaak als Saskia hardlopen is, komt er familie langs waar ik dan even een handje aan ga geven en die beginnen dan natuurlijk tegen je te praten. Vind het wel gezellig hoor, maar moet wel altijd even inkomen. Gelukkig kan ik me wel aardig uitdrukken. En met lichaamstaal kom je natuurlijk ook altijd heel ver. Mijn acteertalenten zijn hier dan ook minimaal verdrievoudigd! Is alleen een beetje jammer als ze dan ook hele verhalen tegen jou gaan ophangen, want daar versta ik dan maar weer slechts de helft van, zeker als ze in accent of heel snel praten. Blijven oefenen.
Verder is het allemaal wel prima hier hoor, zelfs een gratis modder voetenbad in de douche. Deze wordt elke keer ververst als de wasmachine aanstaat, vers uit het putje pomp die dat omhoog. Heerlijk het gevoel van verse modder door je tenen.
Ook heb je hier altijd gezelschap. In mijn afwezigheid naar het bos had bijvoorbeeld een kolonie piepkleine miertjes besloten dat mijn broek geen gezelschap hoefde te missen en was daar in het kruis met een groep vrienden een feestje aan het vieren. Ik heb ze er uiteraard vriendelijk voor bedankt, uitgezwaaid bij de deur, en weer zelf de zorg van mijn broek overgenomen. En dit alles zit er gewoon bij de prijs van onze kamer in! Super toch?
Op 100 meter afstand van ons huis is trouwens een grote marktplaats waar echt alles te vinden is. En met alles bedoel ik ook alles! Van brood, tot een heel varken, van wasmiddel tot kleding en schoenen, en van bloknoot tot koelkast. Alles! En ik heb daar nieuwe slippertjes gekocht!! Yeeh!, we lopen hier zoveel dat de anderen die ik mee had helemaal waren vergaan en ik voor een deel op de grond liep. Helaas had ik die nieuwe niet goed ingelopen en zit ik nu met allemaal kleine wondjes op mijn voeten. Oeps… Heb gelijk nog een paar slippertjes gekocht, met als extra voorwaarde naast goede maat, en leuk, ook comfortabel. Kost hier allemaal toch geen kont.

En wat doe ik nou in het weekend in een wereldstad als Santa Cruz he? Nou afgelopen vrijdag met Amil, de jongen van het eerste hotel uit eten geweest met saskia erbij natuurlijk. Weer erg goed voor ons Spaans. Wat een schatje is dat toch, echt een lieve jongen. Hij moest alleen al om 11 uur weer in het hotel zijn (waar hij ook werkt) omdat zijn bazin ziek was. Dus echt laat is het niet geworden. Gaan we zeker nog een keer doen.

De zaterdag erna, na een gigantische pizza, naar een salsabar gegaan met Lars, Chrisha (ofzo, leuke meid), Joseph en Saskia. Superleuk. Had het nog nooit eerder gedaan, maar les gehad van lars en chrisha dus nu kan ik ook tien passen. Bovendien was er een Boliviaanse zweterige, maar toch aardig ruikende jongeman, die Sas en mij af en toe om een dans vroeg en dan door zijn leidende hand(en) kwam er af en toe toch nog aardig wat uit. Voor Sas was dit niet de allereerste keer salsa, maar wel allereerste keer combinaties van drank. Na 2 caiperina’s, een half biertje en een tequilla was die nog meer aan het giechelen dan anders en de volgende dag heeft ze dat geweten. Was haast niet vooruit te branden. Gelukkig was het zondag en na even in de zon gelegen te hebben zijn we ’s middags naar de dierentuin gegaan. Mooi terrein, veel van de dieren (vooral vogels) hebben flinke kooien. Het waren vooral (misschien allemaal, maar soms stond er geen info bij de kooien) dieren uit Bolivia zelf, erg leuk om eens wat anders te zien dan olifanten en giraffen. En om eerlijk te zijn was het als een soort oase in Santa Cruz, geen stof, netjes, veel bomen en beplanting en een gezellige sfeer! En wat nou vlindertuin, die vliegen toch al overal? Hier was een vogeltuin vol met papegaaien. Was zeker een leuke zondagmiddagactiviteit!

De familie loopt elke avond, is nodig voor de moeder des huizes voor haar gezondheid. Ik dacht ga wel even mee zoveel zal het niet voorstellen dus zelfs ik met mijn conditie van nul kan dat doen. Moeder een ene zusje liepen alleen, andere zusje en ik deden 1 rondje lopen dan 1 rondje rennen. Was eigenlijk heel lekker om al mijn energie er even uit te rennen. Hebben uiteindelijk 7,8 kilometer waarvan 3,05 km gerend!:D En ik deed het nog beter dan al die anderen ook, want uiteindelijk was ik degene die het zusje aanspoorde om nog een paar rondjes te doen! Heb onder het rennen nog een paar Spaanse woorden geleerd en kwam tot de conclusie dat ik sportschoenen nodig heb! Arme voetjes… maar verder heel fijn, misschien ga ik dat wel vaker doen.

En hierbij nog de tip van de dag: zorg dat je goede data krijgt als je in het bos zit. Onze zeer geliefde Don Juan is namelijk al wat ouder en weet het af en toe niet meer helemaal. En wij weten natuurlijk niets van de bomen hier en nemen gewoon maar alles aan wat hij tegen ons zegt. Zo kan het gebeuren dat je al ver van het bos bent verwijderd en je bomenlijst laat zien aan mensen die er verstand van hebben dat ze heel hard gaan lachen. Bleek dat een aantal van onze boomsoorten slechts struiken waren, en er een aantal namen tussenzaten van bomen die helemaal niet in dit vos groeide, en kwamen we plotseling een struik tegen die een diameter had van 20 cm en een hoogte van acht meter… Is misschien wat veel voor een struik he? Gelukkig gaan we toch nog naar het bos voor de rest van mijn onderzoek dus kunnen we nog even overal een foto van maken en een paar bladeren plukken zodat we kunnen laten zien wat we bedoelen. We hebben er in ieder geval voor gezorgd dat een aantal mensen van IBIF een leuke grap over ons kunnen maken, en dat is natuurlijk ook weer altijd goed voor de integratie!

Had ik trouwens al een verteld dat ze hier alleen koud water hebben? Heb nog nergens een kraan voor warm en koud gezien. Alleen in het eerste hotel waren twee dingen om aan te draaien, maar verder wordt hier alles met koud gedaan, handen wassen, de afwas, het wassen van kleren en als je niet uitkijkt ook is ook de douche koud. Zijn van die knopjes die je dan kan omschakelen en dan maar hopen dat het warmer wordt.
En het is hier net als bij ons met koninginnendag in Amsterdam heel normaal om gewoon op straat te pissen (vooral de kleine jongetjes doen dat hoor). En als je al in de bus bent gestapt doe je dat toch gewoon uit het busraampje? Net zo makkelijk, was ik maar een jongetje :D

Ha! Gisteren erachter gekomen dat het met mijn Spaans toch wel beter gaat hoor. Zijn naar een spaanse theatershow geweest met Geovana van IBIF, en haar broer. Erug leuk. Erug leuke jongen ook trouwens ;) En ik verstond ook nog wel aardig wat! Yippee!

Donderdag komen mijn ouders, en ze weten het nog niet, maar ik denk dat we naar Samaipata gaan. Een dorpje waar een oud Inca fort is. Daarna zal ik weer snel het bos in moeten om mijn deel van ons onderzoek te gaan uitvoeren. Ik hoop dat ik me dit keer beter af kan schermen van de teken en muggen, want na dik een week zitten ze er verdorie nog steeds. Ik hou jullie op de hoogte!

Ze zijn er hoor. Goed aangekomen alles mooi. Trouwens bedankt lieve mensen voor al die berichtjes op mijn verjaardag!! Superleuk om te lezen!!

De foto’s van deze week bestaan uit de familie en plaats waar we logeren, wat leuke diertjes uit de zoo en wat foto’s van het uitgaan. Hierbij weer de link;
http://renskefotosbolivia.mijnalbums.nl/