China part two

Met de sneltrein komen we tegen de middag aan in Luoyang. Daar schieten we door naar de Longmengrotten. Dit is een verzameling religieuze beelden aangelegd door de Boeddhistische noordelijke Weiheersers (386-534 n.C.). Uitgehouwen in de rotsen zijn hier honderden boeddha's te vinden. Van enkele centimeters tot de grootste die wel tot ruim 17 meter hoog komt. Met een hoofd van ruim 4 meter en oren van ruim anderhalf meter best een imposante verschijning. Wij waren trouwens zelf ook mooi om naar te kijken deze morgen, want door de regen liepen we allemaal in fel gekleurde poncho's. Ik had nog wel een dagje door kunnen brengen met het bestuderen van al die verschillende figuurtjes (de boeddha’s! niet de mensen), zo mooi! Helaas hebben we een strakke planning en moeten door.

Die avond eindelijk een keer straatvoer. Hoewel ik door alle uitgebreide ontbijten en vooral de volle warme draaitafels vol lunch, zo ingericht dat je maar blijft eten, eigenlijk geheel geen honger gevoel meer heb, laat ik deze niet aan mij voorbij gaan. Bij het stalletjes op straat kan je de ingrediënten die je wat lijken uitkiezen waarna ze worden gekookt in een soort bouillon en met toevoeging van de nodige pittige kruidensausjes in een soort soep word geserveerd. Kunst hierbij is nieuwe dingen proberen, maar je soep wel lekker te houden. De plak rood met wit gestreepte viscake die ik koos (is weer eens wat anders) was daarvoor voor mij geen denderend succes, maar de verschillende soorten zeewier en dikke vers bereide noedels maakte het weer helemaal goed, mjam mjam! Met als voorgerecht een soort omelet/pannenkoek met middenin een gekookt ei meegebakken, besmeerd met pittige saus en belegd met wat sla en een mooncake als toetje een geweldig diner!

Over mooncake gesproken: dit is ook een Chinese lekkernij die niet gemist mag worden! Chinezen werken naast de Gregoriaanse kalender met de maankalender waarin een maand uit 29 of 30 dagen bestaat. Daarom vallen elk jaar de data voor feesten net even anders in de Gregoriaanse kalender dan het jaar daarvoor. Twee belangrijke data dit jaar waren 15 augustus (de maan was hier op z'n grootst waar te nemen) en 4 oktober (het officiële maanfeest oftewel oogstfeest). Bij deze laatste gaat iedereen 'terug' naar zijn of haar familie en neemt maankoeken mee voor de viering. Dit zijn vierkanten koeken met zoete of kruidige vulling die een beetje doen denken aan een appelkoek (de zoete dan). Mijn favoriet is de ananas versie!

De volgende ochtend vertoeven we in de White horse tempel (Baima Si). Van deze tempel wordt beweerd dat dit de eerste boeddhistische tempel in China is. De naam heeft de tempel gekregen omdat de eerste Boeddhistische geschriften en Boeddhabeeld door witte paarden naar deze locatie werd vervoerd. Op de locatie is weinig terug te vinden dat relateert naar paarden... Ook leer ik hier dat de drumtempel en beltempel, die maar steeds in elke stad terug te vinden zijn, door voor de monniken gebruikt worden om hun dagen aan het boeddhisme te weiden. De bel werd geluid bij zonsopgang, de drum geslagen bij zonsondergang.

Die rest van de middag vullen we met wat rondscharrelen in de oude buurt waar we een kijkje nemen bij een oude stadspoort, onze ogen uitkijken bij de eetkraampjes die stokjes hele krab, zeester, hagedis, (nog levende) schorpioen en andere lekkernijen verkoopt en kopen we zelf , toch ietwat minder exotische maar wel onbekende hapjes bij wat bakkers. Goed te eten! Een hard broodachtig ding red het in Koens handen niet eens de hele weg terug naar de bus.
Nog even genieten van wat andere cultuur: Voor we vertrekken naar de volgende nachttrein storten de Hollanders zich namelijk nog even in de lokale wijnhoek van de supermarkt voor de nodige inkopen om de reis te overleven…

De nachttrein naar Nanjing is vergelijkbaar met die van Beijing naar Xi'an, maar dan met iets meer stops en elk vertrek gaat gepaard met flinke horten en storen. Op het moment dat je op het bovenste stapelbed ligt en je nieuwsgierige neus om de hoek van de deur gevouwen hebt om de gang op te kijken schrik je toch even als je door zo'n stoot bijna van bed schiet en maar net niet naar beneden stort...

In Nanjing beginnen we met het meest luxe ontbijt tot nu toe en proberen we dat er weer af te lopen met een rondje door een van de stadscentrums vlakbij het hotel.
De ochtend wordt vervolgd in het Nanjing museum waar een mooie collectie oude Chinese geschriften hangt, helaas zonder bijschrift dus geen idee wat ze ons wilden laten zien. Daarnaast bekijken we wat schilderijen en een nagemaakte oude wijk. Die laatste was niet zo heel interessant dus moet toegeven dat de WiFi die daar aanwezig is heeft ons bijna meer vermaakt...

Het middagprogramma met de Linggupagode uit 1929 in het nationale park de Purperen Berg (Zijin Shan) is dan weer wel erg leuk mede ook omdat het een lekker stukje omhoog lopen is tot de top waar de 61 meter hoge pagode staat die daar is neergezet als een eerbetoon aan de gesneuvelde soldaten tijdens de revolutie van 1911. De naam van het park zou komen van de kleur van de rotsen, maar aangezien de gehele heuvel bekleed is met bos kunnen we dat niet controleren.
Het eventuele zweet dat we bij de beklimming hebben mogen produceren kunnen we daarna in het zwembad van het hotel weer wegwassen. Nouja zwembad... Grote badkuip is een betere omschrijving, maar voor mijn ouders en mij groot genoeg. Voordat we een duik nemen hebben we nog een mooi gesprek met de badmeester. Hij in het Chinees met onze reactie in het Engels al hadden we net zo goed Nederlands kunnen gebruiken. Conclusie was in ieder geval dat we denken dat hij het maar wat raar vond dat we geen badmuts nodig hadden. Of hij bedoelde dat deze verplicht was… In ieder geval lieten ze ons uiteindelijk maar gewoon doorlopen :)

Fris en fruitig bezoeken we die avond nog even de rijk versierde Confucius tempel (Fuzi Miao). Vooral de van jade gemaakte 'schilderijen' met uitleg over het leven van Confucius zijn erg interessant. Daarna eten we in het centrum als echte onnozele toeristen die niet weten hoe dingen werken bij een lokaal restaurant. Veel vermaak voor het personeel en daarom ook voor ons.

Ook de volgende ochtend spenderen we in de Purperen Berg. Vandaag leggen we daarin een stuk af met een treintje, stel je voor dat we te ver moeten lopen, naar het mausoleum van Sun Yat-sen; 'Vader van modern China'. Mooie plek, mooie natuur, mooie architectuur van het mausoleum, maar het idee van het mausoleum zelf droeg niet zo veel bij aan deze excursie. Dan was ik meer geïnteresseerd in de daar aanwezige grote metalen potten waarin de deuken van de kanonskogels van je Japanners nog te zien zijn.

Daarna brengt de bus ons na weer een proplunch in slechts drie uurtjes naar Suzhou waar we na even bijkomen mogen genieten van een avondoptreden (Kun Ju) in de tuin met de naam 'Meester van de Netten' (Wangshi Yuan). Hierbij werden 8 kleine stukjes opgevoerd. Soms zang, soms muziek met klassieke originele muziekinstrumenten en soms toneel. Elk stukje op een andere locatie in de mooie tuin. Iedereen super strak opgemaakt en in traditionele kledij zoals we dit kennen van de plaatjes. Niet alles even geschikt voor onze gevoelige westerse oren en we verstonden er natuurlijk vrij weinig van, maar wel erg mooi en vooral leuk om mee te maken! Dat de andere gasten ook Chinees waren heeft wel aan dat het iets bijzonders moet zijn geweest!

Beetje jammer dat mijn camera inmiddels heeft besloten ermee op te houden. De lens wilde al niet meer altijd in één keer terug, maar net na de avondvoorstelling geeft hij er helemaal de brui aan en naast het weigeren van het inschuiven van de lens besloot hij nu ook geen foto’s meer te willen maken... Tijd voor een nieuwe? Of een teken dat ik nu wel even genoeg vakantie heb gehad :P

De volgende dag werkt het weer niet echt mee (gelukkig kan ik toch geen foto’s meer maken), maar voor een bezoek aan een zijdefabriek maakt het natuurlijk niet uit of het stortregent :) (ok, ik heb nu de camera van m’n moeder in gebruik, dus maak nog steeds foto’s). Het hele zijdeproces is voor de Oussorens eigenlijk meer een herhaling van informatie uit eerdere vakanties, maar wat voor mij wel nieuwe informatie is, is hoe je echt zijde van namaak kan onderscheiden: namaak brand wanneer je hier een aansteker onder houdt als plastic terwijl echt zijde lastiger brand en zo'n welbekende verbrand-haar-lucht verspreid. Op naar de markt met een aansteker zou ik zeggen!

Voor de twee prachtige Chinese tuinen die we daarna bezoeken (Tuin van de nederige administrateur en de Lingering garden) is het wel een beetje jammer dat het regent. Gelukkig zijn de looppaden door de tuinen veelal overdekt. De nisjes, Chinese penjingkunst (voorloper van de bonsais), vijvers vol dikke Chinese karpers, patronen en mozaïeken, poorten in bijzondere vormen, paviljoens en prachtige grotere huisjes zijn ondanks de regen super mooi om doorheen te lopen en naar te kijken. En, wel weer te danken aan de regen, er zijn veel minder toeristen!!
Chinese tuinen zijn bedoelt om op poëtische manier met een schilderachtige sfeer op volkomen natuurgetrouwe manier de natuur te overtreffen bedoelt om op te gaan in de natuur en rust wat samen met meditatie zou leiden tot verlichting. Tot nu toe was dat door de grote hoeveelheid andere toeristen ver zoeken, maar nu zo rustig in de regen begrijp ik het.

Daarna door naar het waterdorp (Zhouzhuang), wat door de verergerde regen ook letterlijk een waterdorp werd. De twee tuinen die we hier bezochten (Liu Yuan en Xi Yuan) waren evengoed weer prachtig. En de paar 100 meter in de kleine bootjes over het water met de hand voortgestuwd en met twee nummers zang begeleid door een dame was best grappig. Zij vond het dan weer erg grappig toen onze boot na haar lied een Nederlandse klassieker inzette.
Half verzopen maar nog steeds lachend (ik dan) terug naar het hotel
voor droge kleding en een geweldige avondmaaltijd.

De volgende ochtend brengt de bus ons alweer naar de laatste stad van deze rondreis: Shanghai. We rijden dit traject op 1 oktober en dat is in China een nationale feestdag namelijk de Onafhankelijkheidsdag (dag van de Natie). Een belangrijke dag en iedereen is vrij en op weg naar feesten, partijen en familie. Dit blijkt voor ons heel gunstig, want de weg is bijna leeg terwijl er op de weg richting Suzhou kilometers file staat, zo stil dat mensen naast hun auto's op de grond zijn gaan zitten.

In Shanghai aangekomen bezoeken we eerst de Jadetempel, een tempel uit 1882 met een behoorlijk aantal boeddha’s waarvan een paar grote van jade (ja echt). Daarna door de chique en belangrijkste winkelstraat van Shanghai: Nanjing Road, waarbij wij, shoppers als we zijn, de alternatieve route achterlangs door buurtjes met veel buiten drogend gekleurd wasgoed richting De Bund nemen. De Bund is de oeverpromenade van Shanghai tussen de Huangpu-rivier en de Zhongshan Road en de skyline geeft een beetje een New York gevoel. Weer even heel iets anders!

Ook die avond gaan we, na het eten van veel te dure sushi, die kant op om te genieten van de mooi verlichtte gebouwen op de skyline. Ook beklimmen we de Jin Mao Tower (nouja we pakken gewoon de lift) naar een hoogte van bijna 400 meter voor een leuk nachtelijk uitzicht. Om bij de Bund te komen (we zitten namelijk aan de andere kant van de Huangpu rivier) nemen we een treintje door een verlichte tunnel (Bund Sightseeing Tunnel). Een ritje van een paar minuten wat omschreven kan worden als een adembenemende psychedelische ervaring tot lachwekkend kitsch. Dit tochtje zullen we in ieder geval niet snel vergeten!

Onze laatste dag mogen we vrij besteden. Na zowaar een beetje te hebben uitgeslapen lopen we naar de Franse wijk die vlakbij ons hotel ligt. Daar is overigens niets Frans meer te vinden, maar wel een leuke drukke plek met kleine winkeltjes waar we allerlei toeristische rommel is te vinden. Sommige van de weggetjes en steegjes lopen hier zelfs dwars door winkeltjes heen. Ook kijken we even bij een etenswaren marktje dat hierbij ligt en staren we even terug naar de nog levende padden en bakken vol naar adem happende palingachtige creaturen. Snel bijkomen met een koffietje.
We zijn van plan dan een museum te bezoeken, maar als we na al een half uur in de rij vooruit schuifelen langs een bord lopen dat aangeeft dat het van daar nog 4 uur duurt tot de ingang besluiten we toch maar wat anders te gaan doen. Even lekker in het parkje om je heen kijken naar fotoshoots van verschillende bruidjes en discussiëren of de tweeling die er loopt wel of niet twee-eiig moet zijn terwijl we genieten van een pannenkoek-achtig iets met gebakken ei en sla kan ik niet anders zeggen dan dat we ons goed hebben vermaakt.
In de gigantische regenbui die later besluit te vallen, en onze schoenen onder de poncho’s doorweekt, toch maar even een uurtje terug naar de hotelkamer voor we een flinke noedelsoep als avondeten gebruiken in een schattig Chinees restaurantje. Het bijzondere niet te lezen drankje wat ik daarbij bestel blijkt (heel bijzonder haha) gezoete koude zwarte thee te zijn. Goede combi!

En daarmee zijn we aan een mooi eind van een mooie reis gekomen, maar niet voor het nog even noteren van een paar interessante dingetjes:

Prachtig om te zien dat de Chinezen, waarvan de meesten geen woord Engels kunnen, veelal gekleed gaan in kleding met Engelse teksten dus zonder dit te kunnen lezen. Dit leid soms tot (voor ons) hilarische situaties als je een meisje ziet lopen met de opdruk "Meet me in the alley" of een kerel met "Love me now". Prachtig! Haha

Toch wel veel geleerd hier! We kennen natuurlijk het één kind beleid van China dat onlangs is afgeschaft omdat het net even te goed werkte. Op dit moment blijven veel ouders maar echter nog steeds maar bij één kind. Waarom? Het hebben van een kind in China is om te beginnen al erg duur (kosten voor scholing bijvoorbeeld), maar wat nog meer speelt is hun cultuur! In de Chinese cultuur is het namelijk het gebruik dat de ouders van de bruidegom de gehele bruiloft en een woning aanschaft voor het nieuwe paar (of in ieder geval een flinke aanbetaling doet). Wanneer gezinnen nu al één kind hebben dat een jongetje is moeten ze serieus overwegen of ze nog een kind wel kunnen betalen. Zeker met de 50% kans op nog een jongetje...

Bijzonder straatbeeld: jonge kinderen dragen hier broekjes waarvan het kruis van voor tot achter open is. Plassen en poepen gaat daarmee super makkelijk en een luier is niet nodig.
Minder leuk beeld hiervan was een wat oudere jongen met het syndroom van down dat ook hierin rondliep terwijl hij hardhandig door Opa werd meegetroond...

Overal zijn kraantjes te vinden met warm water om noedelsoepen mee te bereiden. In de supermarkten zijn hier tientallen versies van en zelf in de treinen zat een kraantje! Geen wc-pot, geen wc-papier, wel een kraantje met heet water haha

Zoals hierboven al summier genoemd is China een land met veel hurk-wc's. Voor sommige toeristen toch best een uitdaging (net als alles met stokjes eten).
Geweldige opmerking van een van onze mede toeristen: je word er tenminste wel steeds leniger van! Haha. Gelukkig voor de groep was het niet altijd alleen maar gaten. Eén restaurant had het heel mooi opgelost: een vaste pot op zo'n gat-wc geïnstalleerd. Dat was een foto waard :)

Het was een prachtige highlights-trip deze 16 dagen, maar om te zeggen dat je China nu kent/gezien hebt; nee. Ik heb een aantal zaken gezien die ik heel graag wilde zien zoals het terracotta leger, of heel mooi vond maar nog niet kende, de Longmengrotten, maar om het land echt te leren kennen moet ik toch echt een keer terug :) En, ondanks dat veel Chinezen niet of nauwelijks Engels spreken, willen ze je graag helpen en kom je met voldoende tijd overal. Eens even mijn agenda pakken.... ;)

En nu, na het afronden van deze (voorlopig) laatste reis, moet zelfs ik toegeven dat het tijd wordt voor iets anders belangrijks, namelijk een baan zoeken. Minimaal zo spannend durf ik te beweren! Al is een tikje burgerlijker voor een tijdje misschien helemaal zo slecht nog niet haha.
Bedankt voor de aandacht en de reacties en misschien tot de volgende keer!

Liefs Renske