Cuszo en omgeving

Nadat ik mijn familie als een lekkere idioot tot het einde van de straat heb uitgezwaaid, heb ik mezelf ingecheckt in een wat meer betaalbaar hostel. Gezellig op een kamer van 6 waar ik op dat moment de enige ben. Als een paar uur later twee jongemannen de kamer op komen gelopen, kom ik er achter dat het een gemixte kamer is. Ach prima, zo moeilijk ben ik niet. Bovendien blijkt dat de heren de eerste nacht pas om half 4 van de club thuiskomen, dus had ik alsnog de kamer soort van voor mijzelf. Wel blijkt 1 van de twee dan enorm te snurken, dus echt slapen komt er dan niet meer van. Maar prima, kan ik hebben :)

Die dag een beetje door Cuzco geslenterd en vooral bezig geweest met het plannen van mijn excursie National Parque Manu (de Amazone) en daarna weer op tijd in Lima zijn voor mijn terugvlucht. Ook lekker relaxt en rustig ontbeten en mijn blog bijgewerkt. Best lekker zo'n rustig dagje!

De volgende nacht waarschuw ik de mannen dat ik met een excursie mee ga en daarvoor om 3 uur op moet staan. Dat vinden ze geen probleem, mag alle herrie maken die ik wil, want na de kroeg merken ze daar toch weinig van zeggen ze. Had me de moeite van het melden kunnen besparen, want ze blijken nog niet eens terug te zijn als ik weg ga haha.

Het doel van deze dag is de rainbow mountain bezoeken. Ik was geweldig goed geïnformeerd (not!). En kom er pas die morgen achter dat het een 8 km lange wandeltocht is op grote hoogte (dat laatste wist ik bijvoorbeeld niet). Gelukkig heb ik zowaar alles bij me (wandelstok, kniebanden, goede zonnebrand...) kom maar op! Na drie uur rijden waarbij de groep van 15 personen een beetje slaapt/dommelt terwijl onze gids in de laadruimte ligt, omdat er geen stoel meer vrij is komen we aan bij een mini dorpje langs een roze rivier (van het rode gesteente, begint goed!) waar we een prima ontbijt krijgen voorgeschoteld. Na vandaar nog eens 20 minuten rijden terwijl onze gids onze zakken vol stopt met snoepjes en koekjes voor onderweg (dat beloofd wat!) is het zo ver. Van 4360 meter (waar we beginnen) gaan wel lopen naar ruim 5200 meter!! Het landschap is fenomenaal! Rode bergen met groene vegetatie, een besneeuwde bergtop op de achtergrond, sneeuw onderweg, maar warm genoeg om af en toe met korte mouwen te lopen, dan weer licht besneeuwde bergen naast je met witte alpaca's, mensen in klederdracht met paarden om de zwakkeren of de laffe onder ons die niet lopen te vervoeren... Heel veel modder (met een glimlach kijk ik dan naar de felgele of feloranje sneekertjes van de modepopjes die na 10 minuten zwart en doorweekt zijn), en nat weidelandschap. En zoals verwacht het werd zwaar! Heel! Zwaar!! Ik denk dat dit de zwaarste wandeling van mijn hele vakantie geweest is, al was ik er nu beter op voorbereid dan de berg bij Quito. Zelfs de Lares trek was hierbij vergeleken een eitje! Ik mocht zelf nu mensen moed inpraten dat het allemaal goed zou komen en dat ze het zouden redden :) (naast ons clubje waren er nog heel wat clubjes daar, maar viel mee met het 4-daagse gevoel) Na 3 uur wandelen strompelen we uiteindelijk de regenboogberg zelf op. Helaas zijn dan van mijn kudde al twee Canadezen helemaal afgehaakt en 4 Argentijnen komen niet verder dan het eerste uitkijkpunt vanwaar je ongeveer tegen de mooiste berg aan staat maar er daardoor uiteraard geen mooi uitzicht op hebt... Wat een geweldig uitzicht heb je vanaf het tweede punt zeg!! Een berg met 7 verschillende kleuren die begonnen waren als laagje over laagje maar nu op hun zij gedrukt zijn door de beweging van de tectonische platen. Super gaaf! Niet alleen de berg zelf maar ook de omgeving van de wandeling zelf en zeker ook de prestatie van het zelf succesvol daarheen hebben gelopen! Onderweg menig persoon met het hoofd in de handen voorbij gelopen (wel even gevraagd of het allemaal goed ging natuurlijk). Hoewel de terugweg naar beneden makkelijker is, blijft 8 km op die hoogte toch echt een aanslag op je conditie. Terug in het busje naar de lunch werd er daarom ook niet meer gesproken. Sterker nog; het merendeel van de deelnemers voelde zich zo beroerd (hoogteziekte en te ver over je grenzen heen gaan bij een slechte conditie) dat ze de lunch (die we door de lange wandeling pas om half 4 geserveerd kregen) grotendeels hebben overgeslagen. Ik voelde me met licht hoofdpijn nog heel aardig en met mijn looppartner die dag (een jonge Fransman die geen woord Engels kon en net zo geweldig Spaans als ik dus goede gesprekken mee gehad...) hebben wij het als onze taak gezien het leeuwendeel van de zeer smakelijke lunch meester te maken. :) Toen ik om half 8 weer bij het hostel was toch maar wel lekker vroeg naar bed met een paracetamol...

Die nacht had ik twee nieuwe mannelijke kamergenoten die het nog beter deden. De ene kwam om 7 uur s' morgens thuis, de andere (ze waren elkaar kwijt geraakt) pas om 9 uur. Goed te doen dus weer met mannen op de kamer! Hoewel, eentje had last van z'n darmen en dat was goed in de pot te zien. Bovendien had hij zich geschoren zonder al die haren op te ruimen... Lag echt overal!

De verdere dagen tot mijn Manu-trip begint een beetje rustig aan gedaan en alle toeristische plekjes van Cusco en omgeving bekeken. Ze hebben hier een soort toeristenticket waarmee je 14 historische sites/musea/toeristische locaties kan bezoeken en mijn doel werd het om ze allemaal af te gaan voor (na 10 dagen) die pas verliep. Wel doe ik het lekker op de toeristische manier: met excursies. Heb namelijk uitgerekend dat zelf op pad en (hier en daar) een gids huren duurder uitkomt dan een excursie boeken waar vervoer en gids bij zit. Wel zo relaxt. Dat je dan ook even een stop maakt bij een locatie textielboer, zilversmid, authentieke bakker of weefatelier vind ik niet zo storend. Ben maar 1 keer teleurgesteld geweest in zo'n tour, want toen werden we als vee met 35 onder hoede van slechts 1 gids van de ene naar de andere plek gejaagd, terwijl het al donker begon te worden. Beetje jammer!
Op deze manier heb ik o.a. de ruïnes van Saqsayhuaman, Q' enqo, Puka Pukara, Tambomachay, Pisac, Ollantaytambo, Chinchero, Moray, Tipon en Pikillaqta gezien (lijstje voor de liefhebbers natuurlijk). Allemaal Inca sites behalve de laatste, dat waren de Wari (1200 jaar oud!!).

Tussen de excursies door ben ik een avond keihard als ouwe muts (de rest was niet ouder dan 24) uitgegaan met onder anderen de Nederlander die Lennaert en ik hebben leren kennen op de Galapagos eilanden en die nu hier in Cuzco stage loopt. De super gezellige Brabantse (met Italiaanse moeder) Giacomo! Ik was aan het eind van de avond (rond een uur of half 3) tijdens de broodjes gyros en falafel zelfs het minste brak! (Maar dat kan natuurlijk ook komen doordat het voor hen al de derde avond op rij was dat ze tot in de laatste uurtjes aan het feesten waren en voor mij de eerste). Kei-gezellig in ieder geval! ;)

Ook ben ik maar verhuist naar een ander hostel. Zat inmiddels met 5 mannen op de kamer en hoewel dat niet super vervelend was, zit ik nu (met twee meiden op de kamer en ook nog eens voor minder dan de helft per nacht vergeleken met de vorige stek) een stuk beter. Wel weer hele andere wereld want dit zijn (stevige) Argentijnse meisjes-meisjes die 's morgens een uur nodig hebben om zich aan te kleden en hun haar te doen (zelfs al hebben ze om 3 uur 's nachts een excursie). Ze hebben voor na het douchen zelfs een föhn bij zich! Wordt dus goed vermaakt!

Mag ook wel, want helaas ben ik een dagje niet zo lekker (veel wc en heel veel wc-papier!- categorie), maar heb daar nu ook de tijd voor. Het weerhoud me er echter niet van om gewoon een gerecht met cavia te bestellen op de zondagmarkt. Daar is dit gerecht namelijk te krijgen voor 14 sol terwijl je in een restaurant 45 tot 70 sol voor dit knuffelige geroosterde beestje neer moet leggen... Daar heb ik een extra gang naar de wc wel voor over haha. Ik vind het stiekem trouwens wel heel grappig dat je in de wc zelfs watermeloen terug ziet en kan herkennen! Maar goed dat er iemand stond te wachten tot de wc vrij kwam en ik op dat moment geen camera bij me had, anders had ik er zeker een foto van gemaakt. Haha
... maar even zonder gekheid: toch maar even duimen dat het morgen tijdens mijn excursie van 7 tot 19:30 over is...
Gelukkig is dat voldoende het geval. Ook fijn voor jullie, bespaart jullie namelijk meer van deze onsmakelijke ongein in dit blog :)
Laatste gerelateerde puntje dan: deze situatie is natuurlijk het uitgelezen excuus is om veel van de lokaal geproduceerde chocolade met zout uit het bezochte zoutwinningsgebied te eten om alle suikers en zouten weer goed aan te vullen! (Elk nadeel...)

Om (naast het zoutwinningsgebied) ook nog wat anders te zien dan alleen Inca ruïnes ga ik ook nog een dagje op pad naar Pisac voor de beroemde markt aldaar. (Voor de oplettende lezer; met de excursie waren we alleen naar de ruïnes geweest en niet het stadje zelf in, waarvoor ik nu dus ga.)
Eigenlijk is de markt er een als alle anderen met heel veel toeristenmeuk, maar het blijft grappig rond te struinen. Sowieso is Pisac een gezellig klein dorpje omringt door prachtige bergen dus met het zonnetje erbij geen straf om wat uurtjes te vertoeven. Wat ook geen straf is, is de sappenafdeling op de kleine maar zeer huiselijke groentemarkt. Wanneer ik daar een drankje bestel krijgt ik gewoon 750 ml vers geperst sap! Met een avocado van een halve kilo voor slecht 27 (euro)cent erbij een lunch die ik zeer kan waarderen! Ook leuk was het tussendoortje (empeñada met tomaat kaas en oregano) die was gebakken in een reusachtige (mijn eerste studentenkamer past er twee keer in...) oven uit 1830. Mannetje in klederdracht erbij wilde maar wat graag voor mijn foto poseren.

Maar dan, na al die uitstapjes is het eindelijk zo ver!
Na 36 keer pinnen (goedkoper bij de bank dan in de winkels) heb ik al het geld bij elkaar kunnen leggen dat nodig is om mee te mogen naar Manu en omdat ik betaald heb :) wordt ik daar morgenochtend om half 5 voor opgehaald. Tas gepakt, hostel voor daarna en opslag spullen geregeld, moeder geïnformeerd over het geen internet en vriendje nog even gesproken. Nu nog even m'n blog posten en lekker slapen!
Het programma klinkt super cool dus (voor wie dat nog niet duidelijk was): Zin in!! Volgend blog verslag!

Dat word tevens het laatste blog over mijn avonturen uit Peru. Gaat stiekem toch heel snel die tijd!

Liefs Renske