Ni Hao (hallo) China

En dan het blog van de (voorlopig) laatste reis die ik heb gemaakt :)

Tijdens het schrijven van mijn blogs probeer ik hier en daar nog wel eens wat facts check te checken voor ik een Blog plaats. In China echter, wordt dat heel lastig, want alles wat te maken heeft met Amerika (Google en Whatsapp) wordt regelmatig geblokkeerd. Whatsapp de laatste week dat we in China waren zelfs volledig, omdat er een feestweek is en politieke herkiezingen plaatsvinden. Ze willen niet dat er gedurende deze twee gebeurtenissen dingen worden bekokstoofd via dit medium, maar dat ze zelf Wechat gebruiken wat ongeveer hetzelfde is en wél werkt, daar denken we maar even niet aan... Vandaar ook dat ik sommige mensen wat minder aan het spammen was (hebben jullie me gemist?). Anyhow.. Genoeg daarover. Hierbij presenteer ik u mijn blog:

Gewoon omdat het kan heb ik, nadat ik te horen kreeg dat mijn ouders en Koen een tweeweekse rondreis China hebben geboekt, en nadat ik hiervoor hun toestemming heb gekregen, mijzelf bij deze reis bijgeboekt, zodat ik ook het werelddeel Azië dit jaar mag afvinken. Denk niet dat mij dit jaar alle werelddelen nog aan lukken, heb tegenwoordig andere prioriteiten, maar een werelddeel extra staat wel zo leuk op het lijstje :)

De reis begint direct lekker met de uitval van onze eerste vlucht door mist waardoor we een vertraging van 5 uur oplopen. Gelukkig kon er worden omgeboekt (aardige mede reisgenoten ontmoet en eet-vouchers gescoord whoop whoop!) waardoor we van een reis met een tussenstop op een directe vlucht terecht komen en we slechts één uur later in Beijing aankomen.
Ik ben door het drukke programma dat ik mijzelf aandoe door zo veel mogelijk te doen in zo min mogelijk tijd (u kent mij dus weet waar ik het over heb) een tikkeltje moe en mis daardoor totaal het opstijgen wanneer ik direct na te gaan zitten in slaap val. Bij de eerste drankjes ronde ben ik als goed Nederlander (gratis!) uiteraard weer helemaal wakker en besluit wat te lezen in mijn cavia boek (De verwarde cavia van Paulien Cornelisse) gekregen tijdens mijn vorige avontuur van Oma. Leest weg als een romannetje en even iets meer dan uur later kan ik het al gelezen naast me neer leggen. Zo, das alweer wat minder bagage :)
Ik was van plan ook het blog van Engeland bij te werken (lees te starten, want was daar nog niet aan toe gekomen), maar helaas; Bij China Southern Airlines mag je een telefoon zelfs niet in flight modus aan hebben staan in het vliegtuig... Voordeel van deze Airline is dan weer wel dat de stewardess dusdanig slecht Engels spreekt dat je bij alles dat ze zegt 4 keer moet vragen dit herhalen voordat je begrijpt (of soms maar gokt) welke woorden ze uitspreekt of in ieder geval wat ze bedoelt. Ook een soort (tijdrovend) entertainment... Gelukkig zat ik naast een Engels sprekende chirurg (die medicijnen ging kopen in China???) die er nog veel meer moeite mee had en me tijdens de vlucht bestrooide met allerlei etenswaren, omdat hij niet zo goed met de hoogwaardige kwaliteit (made in China?) mes en vork om kon gaan haha. Tussendoor nog geprobeerd wat uurtjes slaap mee te pakken en denk dat ik er wel een paar heb kunnen vol maken :) Met andere woorden: een prima vlucht!

Aangekomen in Beijing worden we opgevangen door onze tourguide Oscar en rijden we gelijk door naar onze eerste attractie: het zomerpaleis (Yihe Yuan); een tuin zo groot als een redelijk park waar de keizer in de zomers de Verboden Stad wilde ontvluchten. Vooral keizerin Cixi heeft hierop haar stempel gedrukt, bijvoorbeeld door van het geld dat bestemd was voor de oorlog tegen de Engelsen, de zogenaamde Marmeren Boot te financieren. De Marmeren Boot is een platte boot van marmer (ja echt) met een bouwwerk van wit geschilderd hout daarop waarin de keizerin haar thee gebruikte :P
Het park is een prachtige rustige plek vol tempels, tuinen, een meer, hallen vol schilderingen, overal mooie bomen, grote stenen en bronzen beelden. Het enige minpuntje is dat we het moeten delen met zo veel andere, met name Chinese, toeristen. Voor hen overigens wel leuk, want het blijkt dat lang niet alle Chinezen gewend zijn aan blanken en we worden steeds stiekem op foto's gezet (bijv. via selfies voor onze neus). Rechtstreeks door uit het vliegtuig en met het wennen aan felle zon en 28 graden ben ik echter bang dat dit niet altijd onze beste plaatjes zijn geweest.
Dan een geregelde lunch (makkelijk zo'n georganiseerde reis) in een restaurant met een deur waar ik anders nooit naar binnen was gestapt, maar het eten was niet slecht en stond op zo'n glazen draaitafel (eten kan je daarmee op tafel naar je toe draaien) en dat is altijd leuk!
Daarna eindelijk inchecken in het hotel en nadat mijn ouders de al in gebruik zijnde kamer konden inwisselen voor een eigen, even pinnen, wat boodschapjes halen (water! want we kunnen hier niet uit de kraan drinken), beetje hangen en snacken in een park (even met de tourguide voorkeuren voor deze vakantie besproken haha. Zelfs als ik het niet allemaal zelf regel...) en echte Chinese dumplings en noedelsoep eten, mogen we ons eindelijk terugtrekken in de kamers.
Koen ligt al snel te slapen, maar ik wil nog even wat aan mijn blogs werken en sociaal doen. Of dat verstandig was zullen we de volgende dagen merken :)

Vandaag naar een van de bekendste bezienswaardigheden van China: De Muur. Samen met nog honderden chinezen mogen we dit enorme bouwsel beklimmen. Waar ik relatief rechte stukken in gedachten had blijken we er bergen mee te moeten beklimmen met een helling van soms meer dan 45%!! Dit blijkt ook de strategie van de Chinezen te zijn geweest in die tijd: het gebruiken van de natuurlijke vormen van het landschap om het voor de vijand moeilijker te maken. Klinkt logisch. Daardoor loopt de muur over de bergkammen en langs diepe ravijnen. Soms is de klim met gewoon een hele schuin weg, andere momenten met traptreden van 10 tot 80 cm. Ook is de muur in mijn hoofd overal nog in goede staat (niet van tevoren over nagedacht) maar blijkt deze op de meeste plaatsen vervallen te zijn. Doordat hij hier en daar herbouwd/gerestaureerd is kunnen we een stukje bezoeken. Ook is het niet één lange muur (wat had ik mij slecht ingelezen zeg!), maar bestaat hij uit 4 verschillende kilometers lange delen die soms niet eens op elkaar aansluiten…
Doordat we met zo veel mensen waren en de doorgang op de muur af en toe versmalde was het helaas veel file lopen. De omgang van de Chinezen met andere mensen is daarbij ook iets anders dan ik gewend ben. Er wordt tegen je aangelopen zonder excuses, mensen stappen gewoon in elk gaatje tussen de mensenmassa dat ze zien, ook al betekend dat dat jij daardoor (bijna) tegen ze op loopt omdat ze recht voor je stappen. Je bent blij dat je een zonnebril draagt om alle puntjes van de parasols niet in je ogen te krijgen... Je krijgt gewoon zin om je ellebogen te gebruiken! Maar je bent te gast dus dat doe je niet. Ander ‘voordeel’ van de mensenmassa .... je raakt wel gewend aan het rochelen en spugen om je heen. Dat is gewoon niet te vermijden... Zucht...
Gelukkig werd de hoeveelheid mensen later op de ochtend beter en heb ik zelfs een foto van een stuk muur kunnen maken zonder andere mensen er op :) Mooi om te hebben kunnen afstrepen, best indrukwekkend bouwsel, maar een beetje te veel andere toeristen voor mij.

Ook op de muur willen de mensen overigens maar weer al te graag met je op de foto. Inmiddels weet ik ook exact waarom; Toerisme (reizen voor de 'gewone' man) is in China pas sinds enkele jaren toegestaan. Dat betekend dat binnen heel China, na er lang voor sparen, mensen nu aan het rondreizen zijn om hun eigen land te zien. Ook de minder welvarende die nog nooit buiten het land zijn geweest en die dus nog nooit blanken (laat staan zulke knappe :P) van dichtbij hebben gezien en er daarom graag een foto van maken of heel lief half in gebarentaal en veel Chinees geschreeuw (ook een interessante gewoonte) vragen of ze met je op de foto mogen. Is dat mysterie ook weer opgelost.

Onderweg naar de volgende bestemming worden we gedropt bij een jade werkplaats waar ons de ins en de outs van de verwerking van verschillende soorten jade worden bijgebracht en wordt geleerd hoe we jade van glas kunnen onderscheiden (jade is harder dan glas en maakt daar dus krassen op). De gids had hierover aangegeven dat het een verplichte commerciële stop vanuit het reisbureau was dus dat we er wel even heen moesten... Prachtige kunststukken van een paar centimeter tot enkele meters staan er in de winkel met de oppervlakte van een gemiddelde Ikea. Zelfs de kleinste items zijn al niet te betalen dus na een paar foto's weer lekker met lege handen de bus in. We hebben ze wel gespekt met het kopen van 1 cola en 1 koffie op een groep van 25 man haha
Een best prima groep trouwens. Uiteraard heb je meer contact met de ene dan met de andere persoon, maar ben zeker niet ontevreden. Had me van tevoren erger (lees bejaarder) voorgesteld :)

De laatste bezienswaardigheden voor deze dag zijn de Minggraven, Chang Ling. Dit is de rustplaats van 13 van de 16 Mingkeizers. Via de heilige weg, een oprijlaan van 7 kilometer, waarvan wij de mooiste kilometer, omzoomd door 36 stenen standbeelden van dieren, mythische wezens, ambtenaren en soldaten te voet afleggen, werden de overleden keizers naar hun graf gedragen. De graftombe zelf die we bezochten (keizer Yongle) is nog een met bomen begroeide heuvel (zal waarschijnlijk wel ooit geopend worden), maar het gehele complex waar deze grafheuvel bij hoort, dus de poorten, torens en paviljoenen, konden we wel bewonderen.

Onze derde dag in Beijing beginnen we op het plein van de Poort van de Hemelse Vrede. Op dit plein staat het Mausoleum van Mao en (vooral bejaarde) chinezen komen uit het hele land naar dit plein om het lichaam, dat in een kist in een diepvrieskamer twee keer per dag getoond wordt, respect te tonen. Die gekke chinezen staan soms wel twee uur in de rij om 1 minuut naar die bevroren glazen kist te kijken (en uiteraard wat daarin ligt). Die vent is al 31 jaar dood he!!
Gelukkig is dat niet ons plan en mogen wij na de groepsfoto gelijk door de Toan'an Men poort, waar nog elk jaar met Chinees nieuwjaar een nieuw geschilderd portret van de eerder genoemde voorzitter, op wordt gehangen, de verboden stad in.
Dit complex is voltooid in 1420 en dé plek waar gedurende 500 jaar 24 keizers woonden. Alle gebouwen hebben gele daken (kleur van de keizer) en rode muren (kleur van geluk) en wat ik vooral mooi vind zijn de (maximaal 9) dakwachters op de hoeken van de daken. Deze figuren hebben allemaal een associatie met water en zijn bedoelt het pand tegen brand te beschermen. Hoe meer wachters hoe belangrijker het gebouw!
De oneven getallen 3, 5, 7 en 9 staan voor yang, het met de keizer geassocieerde masculiene element en men zegt dat het complex 9999 kamers telt. Aangezien 9x9 extra geluk brengt zijn de belangrijke deuren versierd met 81 bronzen knoppen. In elk geval leuk voor de foto's!
Het mooiste aan het complex vind ik echter de keizerlijke bloementuin. Een met veel, grote stenen (en daar houdt Renske van!) gedecoreerde rustgevende plek waar het zelfs niet uitmaakt dat er naast ons nog 3000 chinezen lopen. Dat ik daar onder het genot van een melkthee-gember zelfs een gevraagd wordt wat in een Chinese mobiele telefoon te roepen draagt alleen maar bij aan de bijzondere ervaring.

Daarna door naar de Tempel van de Hemel (Tian Tan), een van de grootste tempelcomplexen van China dat ook op de Unesco wereld erfgoedlijst staat. Hier werd door de Keizer gebeden voor een goede oogst. Als zoon van de goden kon hij daarin namelijk bemiddelen. We zijn inmiddels dusdanig gewend aan het voordringen en opzij geduwd worden door de Chinezen (en nogmaals: nooit sorry zeggen) dat ze niet eens meer echt tot last zijn. Bovendien kijken wij lange Nederlanders met goede zoomlenzen vaak prima over ze heen :)

Even een kleine uitleg over de Chinese draken die maar te pas en te onpas te zien zijn en met China worden geassocieerd. De Chinese draak is een bijzondere combinatie van verschillende dieren: het lichaam van een slang, de horens van een hert, de oren van een stier, de klauwen van een havik en de schubben van een vis. Daarmee kan de draak vliegen en zwemmen, in andere dieren veranderen, regen brengen en kwade geesten afweren. De draak met 5 klauwen werd alleen voor de keizer(lijke gebouwen) gebruikt. De Chinese draak is een goed dier dat bescherming en geluk brengt. Daarom werd hij veel afgebeeld en nog steeds gebruikt bij feesten als bijvoorbeeld Chinees nieuwjaar.
Zoals de draak voor de keizer staat, staat de feniks overigens voor de keizerin. Wist ik ook niet ;)

Het drukke programma vandaag wordt afgesloten met een heuse kungfu-show. Dat er alleen toeristen in de zaal zitten laat ons niet minder van de mooie, gespierde, oerkreet uitstotende Chinese mannen genieten. Ehh het verhaal! Ik bedoel natuurlijk genieten van het verhaal van de kleine jongen die bij de tempel wordt gebracht door zijn moeder en als monnik uitgeroeid tot een heuse kungfu master en uiteindelijk ook de abt (hoofd van de monniken) van het klooster wordt. Mooie afsluiting van de dag!

De volgende morgen hebben we een ochtend vrij. Kan ik eindelijk wat aan mijn blogs werken, want door verschillende redenen kom ik daar toch maar summier aan toe.
Tegen de middag worden we opgehaald voor een toer door de Hutong (steegjes) buurt. Dit is zeg maar het oude Beijing, een wijk gecreëerd door muren van binnenplaatsen waar vroeger de bovenklasse woonde. Hier genieten we een lunch bij mensen thuis. Erg lekker en wat mij daarbij vooral opvalt is dat het geheel niet pittig is. Vraag me af of dit een toeristische aanpassing van de gerechten is of echt typisch voor dit gebied (de gids verzekerd mij het laatste). Ook leuk om te zien dat de meeste toeristen steeds beter worden met het eten met stokjes. Zij die dit proberen dan. Er zijn er ook een paar die verontwaardigd zijn als er bij een sateetje op straat geen vork bijgeleverd wordt en hun eigen pot pindakaas meehebben voor de witte boterhammen bij het ontbijt... Zucht...
Overigens is het Chinese eten dat wij hier krijgen heel anders dan we gewend zijn van de Chinees op de hoek. Sterker nog we eten eigenlijk geen chinees, maar Kantonees. Daarnaast hebben wij Nederlanders zelf een paar gerechten bedacht als babi pangang en tjaptjoi. Het chinees dat we hier te eten krijgen bestaat voor een veel groter deel uit groenten. Wel zit alles flink onder sausjes. Ook wordt er altijd en overal thee gedronken. Koffie drinken doen de Chinezen eigenlijk niet. In de hotels staat dat alleen te pruttelen voor de westerse toeristen.
Speaking about tea: Daarna is er een theeceremonie (nouja meer een theeproeverij) voor ons georganiseerd in de prachtige klokkentoren (van binnen overigens niets authentieks meer van te zien). Hier leren we nieuwe weetjes over verschillende theesoorten. Bijvoorbeeld ginseng groen met zoethout, moet je in 3 slokjes drinken en is goed voor nieren.
Groen met jasmijn is goed voor lever en daarom ogen. Dit is bijvoorbeeld een goede thee voor mensen die veel computer werk doen of taxichauffeurs zijn en dus veel van hun ogen vragen.
Zwarte thee is goed tegen hoog cholesterol, diabetes en hoge bloeddruk, bevat antioxidanten en wordt gebruikt om af te vallen... En gewoon ook allemaal lekker :)
Met onze mond vol smaken en lege beurzen werden we vervolgens met de Riksja via een leuke omweg door deze wijk naar de lokale etenswaren markt gebracht (mooncake mjam mjam) waar ook de lokalen hun boodschappen doen om daarna nog wat tijd te doden op de nepmerken-markt, die uitgedost is als een gemiddelde Bijenkorf, voordat we naar het station moesten voor de nachttrein naar Xi'an. Met z'n vieren delen we een coupe compleet met ietwat harde maar comfortabele bedden. Zo luxe heb ik nog nooit ik een nachttrein gezeten.

In Xi'an (overigens voor de historica onder ons; de meest Oostelijke stad op de zijderoute) aangekomen en een snel ontbijtje in het hotel te hebben genuttigd stappen we in de bus via de terracotta workshop (waarschijnlijk ook weer de verplichte commerciële stop) naar het Terracotta leger (259 v.Chr.-210 v.Chr.) en bijbehorend museum. Prachtig!! Dit was wel één van de dingen waarom ik absoluut een keer naar China wilde en het voldoet volkomen aan de verwachtingen. In de immense hal kijken we uit over de duizenden soldaten en paarden. Ach jullie kennen de plaatjes waarschijnlijk ook. Nieuw voor mij was dat er nog twee kuilen zijn gevonden. Eén met vooral strijdwagens en een kleinere met officieren. Ze zijn nog steeds in de kuilen aan het uitgraven. Helaas is met de jaren veel kapot gegaan omdat het geheel onder kleine houten daken was neergezet toen het was vervaardigd met matten, klei en aarde daar bovenop. Toen het hout weggerot was stortte de aarde en klei in op de beelden waarbij het meeste kapot gegaan is. Ook zijn er twee bronzen strijdwagens gevonden waar zelfs nog wat kleur op zat. Alle beelden waren geverfd geweest, maar al bij de vondst (op 29 maart 1974 door boeren die een waterput wilden slaan) was daar niet meer veel van over. En met de tijd is alle kleur van de klei verdwenen helaas.
De reden van die leger lag bij Keizer Qin Shi, de keizer die verantwoordelijk was voor het samenvoegen van de kleinere koninkrijken tot 1 macht (van Europa naar Eu zeg maar inclusief euro, maar ook naar 1 taal en alle andere koningen werd een kopje kleiner gemaakt). Hij wilde een eigen leger voor het hiernamaals en aangezien het echte leger zich met echte vijanden bezig moest houden liet hij er één maken van klei. Dit heeft aan 1/3 van de bevolking het leven gekost, het land financieel uitgeput en uiteindelijk (na zijn overlijden) geleid tot het einde van het Qindynastie.
Qin Shi was overigens ook verantwoordelijk voor de bouw van de Chinese muur!
Gelukkig was het bij het terracottaleger niet zo heel erg druk en zijn die Chinezen nog steeds niet zo groot, dus konden we makkelijk alles zien.

Na een zeer late lunch (14:30h) eindelijk inchecken in het hotel (in de ochtend waren de kamers nog niet klaar) en die avond een wandeling door de islamitische wijk. Dit is leuk omdat dit een combinatie is van de bazaar van Beverwijk, de Albert Cuyp markt van Amsterdam en de foodhallen dus chaotisch en gezellig! Onder het genot van een gefrituurde inktvis, vers granaatappelsap of een klont rijstsnoep kon je hier genieten van de lichtjes, de verkopers en de imposante Belltoren die er bovenuit steekt.

Ook de volgende dag een leuk stukje Xi'an door over een deel van de enorme, 14 km lange stadsmuur wandelend die de originele stad afschermde. Groot verschil in de bebouwing binnen en buiten deze muren. Binnen de muren is het bijvoorbeeld niet toegestaan hoger dan de stadsmuur en zijn wachttorens te bouwen en dat is goed te zien. Rondkijkend valt het daarbij op dat een groot deel van de flatgebouwen puntdaken heeft met duidelijke Chinese elementen. Grappig!
Ook bezoeken we de grote moskee (goed dat ze het er even bij zeggen, want lijkt ook gewoon op een Chinese tempel), lopen we 16 km heen en terug naar de Kleinegans pagode (Youyi Xi Lu), die me doet denken aan een Thaise tempel, en bijbehorend museum (helaas maar zo zo) en sluiten we de dag af met een zogenaamd typisch Chinese dansvoorstelling. Die laatste was wel grappig, maar geen aanrader. Wat wel weer heel leuk en vooral lekker was, was het eten die avond. De dikke noedels werden voor je ogen bereid en de typische broodjes en verschillende dumplings een uitdaging om te proberen, maar erg lekker!
Ohja het regende een beetje vandaag. Maar ach daar kunnen we wel tegen :)

Ik vind Xi'an trouwens een prettigere uitstraling hebben dan Bejijng! Er is meer vegetatie/groen te zien, de bebouwing is minder hoog en robuust en de sfeer is daarom prettiger.
Sowieso zijn Chinese steden voor mij als één aaneengesloten Chinese wijk zoals we die in bijvoorbeeld Amsterdam kennen. Alleen dan meer mensen waarvan nauwelijks niet-Chinezen. Zelfs de typische geur komt bekend voor maar hangt door de gehele stad (en inmiddels overal zoals bijvoorbeeld in je kleding en in je haar...). Je ziet er eigenlijk nauwelijks dieren op een handjevol vogels (slechts 3 soorten gezien: musjes een rodebekietsiets familie van de ekster en een vinkachtige) en een verdwaalde hond of kat.

En met deze algemene China observaties en de laatste avonduren nemen we in sneltreinvaart (met de sneltrein dus) alweer afscheid van Xi'an en flitsen we daarmee ook dit blog uit. Volgende keer de tweede helft.

Liefs Renske