Garden route, Drakenbergen en Spioenkop
Door: Renske
Blijf op de hoogte en volg Renske
23 Mei 2017 | Zuid-Afrika, Winterton
De tweede wandeling bracht ons langs de kustlijn door een sprookjesbos vol varens en kronkelige kleine bomen, over rotsen klauterend, een grot verkennend en een aantal keren met open mond naar de omgeving kijkend naar een grote waterval die bijna neerkwam in zee. Slechts een klein zoetwatermeertje van enkele meters waarvandaan het water de rotsen af de zee in stroomde zat er tussen.
Een absolute aanrader!! Had ik al gezegd dat ik dit het mooiste park in Zuid Afrika tot nu toe vind?
Voor de nacht vinden we een mooie locatie om de auto te parkeren naast een backpackers hostel. De barjongen (een 28-jarige jongen die uit Malawi blijkt te komen) bakt een vers bierbrood voor ons, dus we nemen er maar eentje bij. Met hem kunnen Maaike en ik lekker bijkletsen over Malawi (waar Maaike ook geweest is) en die avond weer lekker warm bij er haardvuur. Die houden we er in als het lukt!
De ochtend daarna begint geweldig goed, want we hebben het niet koud gehad, bovendien staat er beslag klaar zodat we de dag kunnen beginnen met verse pannenkoeken. Wat wil je nog meer??
Ook de rit naar Addo Elephant Park blijkt korter dan we van te voren hadden ingeschat (wel jammer dat we daarmee de tuineroute weer uitrijden, want het is erg mooi daar!) en na onderweg nog even een enorme yellow tree te hebben geknuffeld hebben we ons in het olifantenpark geïnstalleerd voor twee nachten, is de munt voor de wasmachine en een avonddrive geregeld en maken we ons klaar om zelf wat dieren te gaan spotten. Dat lukt ook heel aardig al zeg ik het zelf (een schildpad, elanden, warthok, zebra, stokstaartjes, olifant, jakhals, hartebeest en heel veel kudu). Wat ook super cool was om te zien was dat een net geboren olifantenjong door de moeder werd voorgesteld aan de kudde! Wij waren ontroerd!
Tijdens de avonddrive is onze chauffeur en gids een gezellige, stevige Afrikaanse man van een jaar of 55 met een flinke dosis humor en, belangrijker, heel veel kennis van het park en haar bewoners. Hij kon ons ons lijstje laten aanvullen met 1 buffel, 2 enorme leeuwenmannetjes en een springhare (hoewel deze geen familie is van de haas...).
Daarnaast wist hij ons te vermaken met onder andere de volgende info:
Het park is begonnen met 11 slagtandloze olifanten dames. Slagtandloos omdat er een foutje in de genen zit, maar dat is ook de reden dat ze er nog zaten want de rest was door stropers afgemaakt. Het park heeft 2 olifantenmannen van Kruger laten overkomen voor nieuw bloed en daarmee zijn er inmiddels ook weer aardig wat volwassenen mét slagtanden. Maar nog steeds niet allemaal dus dit park is daarmee de enige plek waar je volwassen olifanten zonder slagtanden kunt zien lopen.
De huid van een volwassenen dames olifant is niet minder dan 4 cm dik en als je al haar huid op een weegschaal zou leggen zou de teller wel 200 kilo aangeven!
Een warthok (Pumba) slaapt in hol onder de grond.
Her park zelf is zo groot als België.
De leeftijd van een kudu kun je bepalen naar aanleiding van zijn horens. Één volledige draai staat voor 3 levensjaren.
Toch leuk om te weten! :)
Onze laatste en volledige dag Addo besteden we ongeveer de hele dag in de auto tuffend (je mag maximaal 40km per uur) door het park. Super relaxt af en toe een kwartiertje naar het gedrag van buffels en olifanten samen bij een waterput kijken bijvoorbeeld of de strepen van zebra's bestuderen. Op een enkele nieuwe vogel, een glimp van bat-eared fox en enkele mongoosten na alleen gezien wat we de eerdere dagen ook al gezien hadden, maar dat was al een aardig lijstje dus je hoort mij niet klagen :)
De volgende anderhalve dag is het vooral rijden om bij de drakenbergen te komen. Toch even goed kijken als we onderweg een paar enorme vogels zien vliegen. Iets dichterbij blijken dit 'gewoon' vaalgieren te zijn die afkwamen op het aangereden vee langs de kant van de weg (en af en toe er midden op). We zijn namelijk veel dode schapen, koeien en vooral honden tegengekomen (niet gek die laatste, want die lopen overal midden op de weg) en uiteraard ruimen de gieren dat op. Je verwacht ze alleen niet als je niet in een park bent.
Ook werden we even gestopt bij een politiecontrole. Waarschijnlijk alleen maar omdat we een Zuid Afrikaans kenteken hebben, want toen Maaike haar rijbewijs moest laten zien werd daar één blik op geworpen alvorens het weer werd terug gegeven waarna de geüniformde dame van ons weg liep zonder ons verder een blik waardig te keuren. Wij keken elkaar aan en concludeerden daaruit dat we waarschijnlijk klaar waren. Aangezien de dame in kwestie er inderdaad niet op reageerden dat wij weer rustig de weg op draaiden vermoeden wij dat we daarmee gelijk hadden...
Aan de voet van de Drakenbergen vinden we een fairtrade backpackershostel met 3e wereldwinkeltje en restaurant. Ok, we zullen wel zelf koken, maar een fairtrade cappuccino daarna klinkt niet verkeerd! (Helaas gingen ze al vroeg dicht en is dat niet meer gelukt..) En ik heb ik het winkeltje al enorm leuke oorbellen gemaakt van gebruikte koffiecups zien hangen, dus als me dat een beetje staat ben ik er bang voor dat die straks voor mij zijn!
Maar eerst maar eens een paar uur een wandeling maken naar een eerste prachtig uitkijkpunt waarbij we al ouwehoerend (mannen en het leven, hoe kan het ook anders) het paadje kwijtraken en door een stekelig weiland de kortste weg terug moeten (lees; willen) nemen. Broek en benen vol halen en krassen, maar wel een mooi verhaal weer! Dit was overigens weer echt een mooie wandeling met naast prachtige uitkijkpunten een paar mooie hagedissen en een slang op het pad!
De volgende ochtend verbazen we ons over de temperatuur! Want hoewel we het (met al die extra dekens) niet koud hebben gehad staat de meter in de auto op slechts 1,7 graden en staat het ijs op de ramen. Gelukkig laat het snel verwarmende zonnetje niet lang op zich wachten en kunnen we op pad voor het echte werk: het beklimmen van de berg Ndlinlovu en een rondwandeling door de vallei. Eigenlijk zijn dit twee wandelingen, maar wij fitte dames denken ze wel aan elkaar te kunnen knopen.
Het zonnetje schijnt de hele dag lekker dus dat kan zelfs in korte broek en hemdje! Uiteraard wel lange broek warm shirt, trui, regenjas en handschoenen (die zitten daar standaard in) in de rugtas mee, want het weer in de bergen kan zo omslaan. Ook hebben we voldoende water een appeltje en een heel pak rusks (oh wat houd ik van die beschuitbolletjes met muesli!) mee als brandstof. En natuurlijk zonnebrand!
Het eerste deel van de tocht is hetzelfde als de dag daarvoor dus we weten hoe dat loopt. Daarna wandelen we vanaf dat uitkijkpunt over de vallei daarboven verder waarbij je al een prachtig uitzicht hebt over de lagere vallei er naast. Regelmatig staan we stil om om ons heen te kijken naar de omgeving, naar de grond waar we haarballen van een caracal (grote katachtige) vinden of in de verte naar een mooie klipspringer (antilope) die met grote sprongen pijlsnel naar beneden rent! Het uitzicht wordt steeds beter naarmate we hoger komen. Na een flinke tijd klimmen komen we weer bij een mooi uitzichtpunt en daar laat ik Maaike achter die dat hoog genoeg vindt voor vandaag. Ik wil me echter niet laten kennen en ook nog het laatste stijle stuk meepakken. Wat een beloning aan de top! Rondom diepe groene valleien met op de achtergrond bergen hier en daar met besneeuwde toppen. Super mooi! Ik probeer alles zo goed mogelijk in me op te nemen en ook te genieten van de verpletterende stilte op dot punt! Als ik daarna weer naar beneden loop en me bij Maaike voeg blijkt er ruim 1,5 uur te zijn verstreken! Tijd gaat snel!! We besluiten dus ook snel door te lopen omdat we nog een heel stuk voor de boeg hebben. Het zou daarbij geholpen hebben als we toen gelijk de goede kant opgelopen zouden zijn, maar helaas waren we even een dubbel stukje (dat we dus terug moesten ipv verder) vergeten en hebben we onze wandeling nog een uur langer gemaakt... Oeps! Bij de kleine bergstroompjes even wat water in het gezicht en de drinkflessen bijvullen (lekker water!!) en weer gaan. Het tweede deel van de wandeling was ook prachtig! Om de berg heen en door een vallei daarachter door naar een riviertje. Zonnetje hoog in de rug over het bergpaadje wandelen ondertussen wat hartige koekjes met peper weg knagend (ohja, die hadden we ook nog bij ons). Wel even zorgen dat we geen etenswaren meer in onze hand hadden toen we langs de troep bavianen moesten lopen die elkaar rustig op de stenen aan het vlooien waren. Prachtig gezicht in het zonnetje met de besneeuwde bergtoppen op de achtergrond! En ook fijn dat ze lekker en relaxt bleven zitten. Zo hoort het ook! Niet zoals zoveel troepen bavianen die verpest zijn door toeristen die ze zo vaak hebben gevoerd dat ze (soms niet op de meest aardige manier) eten komen halen. Langs de weg al menig waarschuwingsbord tegengekomen dat aangeeft dit niet te doen op straffe van 500 rand (35 euro) boete. Hier dus allemaal niet van toepassing.
Langzaam liep het pad daarna naar beneden, vonden we (gelukkig, lopen we toch goed nu) de enorme grot die in de omschrijving van de wandeling stond (al was deze helemaal niet zo enorm... Verwend zei je?) en kwamen we aan bij het punt waar we de rivier over moesten. Oh nee dat stond er niet: de rivier DOOR moesten staat er. Juist! Met schoenen en sokken ik de hand goed te doen al was het water wel erug koud. Vervolgens bleek het weggetje de rivier nog 5 keer te kruisen, maar dat en de prachtige wandeling (verder) langs de rivier tussen de hoge berghellingen door (wow, waren wij naar zo hoog geklommen??) was spectaculair. Hoewel het jammer was dat de schoenen van Maaike in een ongebalanceerd moment toch nat zijn geworden en we aan het einde van de tocht toch wel erg moe waren omdat het (zeker met het uur extra omlopen) misschien allemaal net even te lang duurde (uiteindelijk van 8:15 tot 5 gelopen ik ook nog zonder pauze) was dit wel een waanzinnig mooie trip. Staat naast Tsitsikama bovenaan op het lijstje!
Ja! Een rustige dag! Hebben we wel verdient na die uitsloverij van gisteren! Vandaag zijn we (na het vieren van ons record deze morgen van 1,5 graden in de auto bij wakker worden) naar het Nelson Mandela Capture Monument en bijbehorende museum gereden. Maaike was hier al geweest en dus vooral in het museum iets sneller klaar, maar ik heb mijn algemene kennis weer behoorlijk kunnen aanvullen! Dat in tegenstelling tot het overgrote deel van de verdere bezoekers die mij allemaal snel voorbij liep over de vaste route van het museumpje. Daarna maar het monument. Dit bestaat uit 50 zwarte stalen staken/palen van 6 tot 9 meter hoog met hier en daar verdikkingen neergezet over een breedte van bijna 30 meter. Op het eerste gezicht een bos palen in de grond, maar als je er op het juiste punt op de juiste hoogte voor of achter staat vormen die uitsteeksels/verdikkingen samen het gezicht van Nelson Mandela. Super mooi en heel vernuftig gemaakt!
Verder via een mooie toeristische route naar een ander punt van de Drakensbergen waar we op een fijne camping met privé plek (we waren alweer de enige kampeerders) aan een klein meer komen te staan. In het zonnetje zelfs enkele uren in bikini op de houten vlonder kunnen genieten van het uitzicht naar de bergen en de duikende meerkoeten op het meer voordat de zon achter de berg verdween en we heel snel heel veel kleding aan moesten trekken omdat het zonder zon heel snel afkoelt! Even nog warm gebleven met planken (heb mijzelf ten doel gesteld om aan het einde van de tijd met Maaike samen een bepaal liedje uit te kunnen planken en dat wordt nog een uitdaging ben ik bang...) maar daarna lekker aan de warme zelfgemaakte pompoensoep!
De volgende morgen weer vroeg op pad want we hebben om 9:00 uur een gids gereserveerd die ons in het Kamberg Nature Reserve mee gaat nemen naar eeuwenoude rotstekeningen. De route waarbij we in een uurtje ongeveer 700 meter moeten stijgen is zelf alleen al de moeite waard, want het paadje gaat door een prachtige vallei, onder een waterval door, over stroompjes heen en uitkijk richting een prachtige bergkam. Met een paar elanden die zo vriendelijk waren nog even voor een foto te poseren en het vinden van twee stekels van het stekelvarken was ik dus al helemaal tevreden. Het werd alleen nog maar beter bij de rotstekeningen zelf! Prachtige figuren in rood (elandenbloed), oranje/geel (oker), wit (vogelpoep) en zwart (houtskool) van (veel) elanden, olifanten, jagers, sjamanen en san-mensen waren te onderscheiden. De sjamanen van het san-volk die deze tekeningen daar zo'n 3000 jaar geleden hebben aangebracht deden dit omdat deze berg een heilige plek voor ze was. Wanneer ze zich creatief lieten gaan raakten ze daarvoor eerst in een soort trance door te dansen (al gaf onze gids aan de magic mushrooms af en toe ook best daarbij konden helpen). In deze trance tekenden ze wat ze werd ingegeven (mogelijk door hun voorouders die zij vereerden als hun goden). Elanden waren heilige dieren voor deze stam en er zijn verschillende afbeeldingen van stervende elanden waarbij de sjamaan de kracht van het dier overnam en daarbij zelf transformeerde naar half mens half dier of zelfs helemaal dier. De tekeningen zijn zo goed bewaard gebleven dat het lijkt alsof ze er pas net zijn gemaakt. Prachtig om te zien en de verhalen van de gids erbij te horen.
Na dit bijzondere bezoek weer terug over het onverharde weggetje, dwars door de wegwerkzaamheden heen (hier blijkbaar heel gewoon dat je door de grond voor de nieuwe weg tussen de werkende machines van de wegwerkers door zigzagt naar de andere kant) terug naar de doorgaande echter toeristische weg, door dit prachtige berglandschap op pad naar een ander deel van het land. Het gedeelte waar honderden jaren geleden verschillende oorlogen hebben plaatsgevonden en waar nu diverse monumenten voor geplaatst zijn. We beginnen hierbij bij het monument voor de slag om Spioenkop waar Boeren en Engelsen streden om de stad Ladysmith. Ik zal jullie niet te veel vermoeien met de details van dit en komende monumenten al is het alleen maar omdat ik het zelf af en toe niet meer bij houd wie nou tot waar op welk moment van de dag stond (ja de verslagen van de battlefields zijn nauwkeurig tot op het uur. Gelukkig duurden al die zeer locale strijden vaak maar 1 dag). Conclusie is in ieder geval dat op 23/24 januari 1900 de boeren (68 doden, 134 gewonden en geen man van hen gevangen) deze slag van de Engelsen (343 doden, 563 gewonden en 178 man van hen gevangen) hebben gewonnen.
Daarna rijden we door naar National Reserve Spioenkop. Het klinkt alsof dat naast de locatie van het monument zou moeten liggen, maar helaas zit daar een berg en een flink water tussen dus zijn we toch nog wel even onderweg. Maar, daarvoor worden we onmiddellijk beloond als we na nog geen 100 meter door de poort te zijn een prachtige neushoorn links in de berm zien staan! We zien hem zelfs eerder dan de game-drive-auto verderop. Wel staan er, wanneer deze het wel door heeft, plotseling nog twee van deze auto naast en met z'n drietjes parkeren ze de bakken zo aso dat wij de hele neushoorn die net achter ons de weg over steekt niet meer kunnen zien. De neushoorn maakt dat weer goed door vervolgens weer via rechtsachter naar rechts langs ons te lopen en na ons een dikke knipoog te geven rechts in de bosjes te verdwijnen. 4 van 5 big-5 in de pocket!
Aangezien het nog maar half 5 is besluiten we het kleine rondje (15 km) dat je hier met de auto kan doen gelijk mee te pakken en dan pas naar de campsite te gaan. Ook hier staan de dieren voor ons in de rij om gezien te worden! Blesbok, zebra, giraffe, blue wilderbeest, hartebeest...
Uiteraard blijven we veel te lang bij de groepen hangen en als er dan eenmaal het pad naar de camping pakken is het eigenlijk al een beetje donker (denk wel: hier wordt het elke dag al rond 18h donker!). Maaike gaat dan opeens heel raar achter het stuur zitten, maar daar is een logische verklaring voor: ze is woon stekenachtblind! Bovendien wordt ze wat zenuwachtig omdat net op dat moment ook het lampje van de tank begint te branden en hoewel mijn reactie dan is: 'oh we hebben nog 100 km' is die van haar: 'paniek! We moeten NU tanken!' Maar dat kan nu niet meer dus we rijden maar door in de verwachting wel ergens een lichtje te zien van ofwel andere kampeerders ofwel het toiletgebouw. Maar, waarschijnlijk zijn we de enigen (dat weten we niet zeker, maar we zien gewoon niemand anders) en in het inmiddels pikken donker lukt het ons ook niet meer om meer te vinden dan een leeg terrein met veel prullenbakken waarvan we dan maar besluiten dat dit de campsite moet zijn. Maar wat nu? We staan in een wildpark, weten niet precies waar we zijn en nog belangrijker: weten niet precies wat er allemaal langs onze deur kan lopen. Waarschijnlijk geen leeuwen en luipaarden, maar hoe zit dat met bijvoorbeeld hyena's? Voor de zekerheid maar eten in de auto en daar daarna een boekje lezen en wat appen. De voedzame en gezonde maar zeker ook lekkere maaltijd bestaat uit deze praktische reden daarop uit een brok feta, een hand tomaatjes, 1 avocado, 1 wortel en chocolade toe. Heerlijk!
Als ik dan op een gegeven moment echt wel nodig moet plassen eerst met de zaklamp om ons en de auto heen schijnen en kijken of je wat ziet. Schrik me een ongeluk van een konijn oid, maar kan daar nog wel om lachen. Als ik daarna dan eenmaal gehurkt mijn blaas aan het legen ben hoor ik echter wat achter me en als ik kijk schiet er iets bruins weg. Kan een flinke vogel, een konijn, mongoost of vos geweest zijn, het maakt eigenlijk niet uit. Gevolg is dat ik de auto weer in stuif met het hart in mijn keel om daar gezellig heel hard te worden uitgelachen door Maaike. Pff angsthazen! Paar minuten later toch maar mijn plas afgemaakt om niet lang daarna samen dicht naast de auto tanden te poetsen en in het bed in de auto te kruipen. Wel hele melige avond gehad zo samen!
Leukste van dit alles is dat we de volgende morgen als de zon is opgekomen slechts 100 meter van de douche-wc ruimte af blijken te staan. Wel horen we daarna bij de receptie dat er inderdaad hyena's in dit park lopen... Toch stiekem dus weer een avontuur!
Ondanks het lampje van de tank maken we nogmaals een rondje park (Maaike had intussen opgezocht dat er slechts 13 km verderop een tankstation was, dus dat zouden we moeten kunnen halen) en kunnen daarmee ons lijstje aanvullen met wat elanden, prachtige half blonde mongoosten en enkele impala's.
Dan zijn we klaar voor nog wat meer bezoeken aan slagveldmonumenten!
Daarover volgende blog meer.
Liefs Renske
Ps. Hebben jullie ook al door dat ik bijna weer terug ben? 8 juni is het alweer zo ver en gezien het aantal appjes waarin door verschillende mensen wordt aangegeven dat ik gemist wordt kijk ik ook daar eigenlijk wel een beetje naar uit :) Maar eerst hier nog wat mooie dingen zien!
-
24 Mei 2017 - 21:24
Niya:
Het blijft prachtig maar blijf als je blieft ook een beetje op jezelf passen xx -
25 Mei 2017 - 17:29
Katie Mars:
Hoi Renske,
Dus toch nog, verdwaald in het donkere bos, vol slangen , leeuwen, tijgers en neushoorns.
Wij zijn er aldoor al bang voor geweest. Wat een gevaarlijke dingen doen jullie.
En dan ook nog zonder benzine, wat een vreselijke toestand. Er had van alles kunnen gebeuren. En hyena's,
weet je dat die speciaal op blonde vrouwen vallen? Is er overigens nog iets van vlees op je botten, na die klimpartijen?
En hoe hadden wij ooit jullie moeten bevrijden? Zonder sterke kerels, want die liggen hier allemaal aan het strand. Het is nu eens mooi weer en ze hebben te veel bier op, dus hard lopen is er ook niet bij.
Maar gelukkig kan ik de nachtjes nu tellen op twee handen en na elke doorwaakte nacht er één af kruizen. Geloof je dat je hier wel weer zult kunnen wennen? Floortje Dessing verdient een half miljoen per jaar las ik net, dus stuur je brieven maar door naar de VARA. Ze wordt ook al wat ouder.
Wat me wel super lijkt , is de jeep met hoog dak waar jullie inslapen. Ik zou het wel eens willen proberen,( opa niet.)
-
27 Mei 2017 - 10:24
Els Ruitenberg:
Hoi Renske,
Het is heerlijk om je verhalen te lezen. En vooral ook de reacties van je oma en opa. Je beschrijft bijna minutieus wat jullie meemaken. Ik moet voor jouw verhalen er altijd wel even een bak koffie bij nemen, want je schrijft echt hele lappen.
Verder ben ik stikbenieuwd naar alle foto's, want die maak jij en daarna gaan ze naar Maaike. Dus moeten wij nog even wachten.
Geniet van jullie laatste weekend samen en neem een berg aan mooie herinneringen mee als je weer naar huis gaat.
Groet van mij. Els R.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley