Familie en luxe in Peru

Een beetje wittig om de neusjes van de lange reis haal ik de familie van het vliegtuig. Desondanks staat m'n moeder er op samen nog even een drankje te doen voor ze echt instorten. Koen maakt dat al niet meer mee.

We slapen in een 6 sterren hotel dat gerund wordt door de zus van een kunstenaar (Victor Delfin). Dat is goed te zien want het hele huis inclusief zwembad is versierd met zijn werken die bestaan uit schilderijen, muurwerken bestaande uit hout en/of metalen en (groter dan) levensgrote beelden van dieren. Vooral paarden en vogels zijn terug te vinden in zijn werken en een ongezonde hoeveelheid werken waarin je zijn zus herkent... Wel grappig is het dat ik gisteren nog bij de zonsondergang in het park (Parque de Amor) naar zijn werk heb staan kijken, want dat heeft hij ingericht.

De volgende morgen besteden we met een rondje door de buurt waar ons hotel staat (Barranco, het duurste stadsdeel) maar compenseren dat met een gratis stadswandeling vanuit de buurt waar mijn hostel gevestigd was (Miraflora). Dan sleep ik ze mee het klooster de San Francisco in waar we een rondleiding krijgen van een mannetje dat nog kleiner is dan Janneke maar zenuwachtig genoeg voor ons allemaal bij elkaar. Overigens is zijn Engels, waar hij pas twee maanden mee bezig is, helemaal niet slecht, maar als hij iets langzamer gepraat had hadden we waarschijnlijk wel wat meer verstaan :)
Dan een paar rondjes over de locale bazar waar ik felle gekleurde nieuwe slippertjes scoor terwijl de fam op een bankje aan het bijkomen is van de jetlag en mijn loop-conditie. Mijn moeder is nog het snelste herstelt.

Onze enige en laatste middag in Lima naar museum Larco, een prachtig opgezet museum met ontzettend veel keramiek uit de oudheid waar je (hier gelukkig) wel foto's van mag maken. Ze hebben ook een speciale afdeling ingericht met erotisch getinte keramiek. Niets seksies aan, want die afbeeldingen hebben allemaal spirituele doel (vragen om een vruchtbaar land bijvoorbeeld), maar wel weer 'interessant' om te zien dat ze ook in die tijd aan alle standjes en handelingen deden en dit (mede :P) in keramiek tot uiting brachten. Ik kon er nog dingen van opsteken :D

Tussen de bedrijven door heb ik ze al een aantal typische Peruaanse hapjes laten proeven (Chicha morado, empeñadas, seviche...) maar 's avonds is het tijd voor het echte werk als Janneke (zonder het te weten) een gerecht met pens besteld. Dit gerecht hebben Lennaert en ik ook al tweemaal gegeten, maar ik herken het pas als ik er een hap van proef. Ik durf het haar pas te zeggen als ze nog maar één hap over heeft? Maar na een kleine shock eet ze die zonder twijfels ook op. Een zusje van mij!! :)

De volgende morgen 4 uur in de luxe, alleen voor toeristen en rijke Peruanen met veel te veel airco, 'locale' bus naar Ica waar we weer terecht komen in een hotel dat (ook) terug te vinden is in de sectie 'extra luxe' van de reisgids. Nu met twee (!) zwembaden. In Ica is zelf niet zo wel te doen, maar het is omgeven hoge zandduinen. Koen en ik wagen het om op twee zandboards een van deze reuzen te verkennen. Met z'n vijven lopen we de 150 meter in het mulle zand omhoog wat we bijna al niet overleven (zwaar!!). Een keer helemaal naar beneden gaat dan ook echt niet meer gevolgd worden door een volgende klim omhoog. We kunnen op het hoogste punt twee keer oefenen op een klein heuveltje. Koen stoer staand, ik (ook omdat ik geen schoenen aan heb en het me in sokken niet lukt me goed vastte snoeren) lekker op m'n buik. De lange rit helemaal naar beneden doen Janneke en ik samen, daarbij moeten we wel twee keer gedwongen stoppen om het board met het meegekregen stuk kaars te 'waxen' om een beetje te blijven glijden. Zand blijkt bijzonder stroef te zijn. Met 4 kilo zand op alle onmogelijke plaatsen in en onder kleding en alle lichaamsholten (...) komen we uiteindelijk beneden aan. Mooie ervaring! Mooie plek ook, want de locatie waar we dit deden was een soort oase, geheel met palmbomen en klein meertje (en heel veel restaurants, toeristentroep verkopende stands en straatverkopers van snoepgoed en buggytours) tussen deze monsters van zand!

We eten wat op het Plaza del Armas (die naam lijkt in elke stad terug te komen voor het grootste/centrale plein), voor de fam (blame the jetlag again!) om 9 uur in slaap gevallen is. Ik pak nog even lekker mijn boek.

Peru tot nu is droog! Misschien komt het doordat we steeds zo dicht langs de kust zitten (daar is minder wolkenvorming en dus geen regen), maar het is een grote (wel hele mooie) en hete zandbak! Af en toe wel een groene oase, gebied langs een rivier, of door mensen bijgehouden (natgehouden) perk of akkerland met cactussen, maar over het algemeen grijs, geel/wit, rood/oranje, (donker)bruin zand en/of stenen. Weinig wind en een brandende zon. Even schakelen na het groene natte (maar ook warme) Ecuador. Toch heeft het zeker ook zijn charme en kan je er, zeker met de zee op de achtergrond, uren naar blijven kijken vanuit bijvoorbeeld de bus.

De volgende morgen worden we vroeg opgepikt voor een boottocht rond de Islas Ballestas. Deze eilanden worden ook wel de Galapagos voor de arme man genoemd, omdat het in verhouding een stuk beter te betalen is en je ziet een hoop dieren die je ook op de Galapagos kunt zien. Ik moet toegeven dat het erg mooi is en dat je inderdaad een aantal overeenkomende diersoorten ziet (uiteraard lang niet alles), maar als ik dan toch mag kiezen doe mij de Galapagos dan maar! Al is het alleen maar omdat we de dieren daar niet zo dicht naderen (beetje hun privacy respecteren) en je niet met toeristen in een boot zit die proberen de duizenden vogels of zeeleeuwen in beweging te krijgen door te gaan klappen. Had ze dat langer gedaan dan denk ik dat ze niet lang daarna per ongeluk overboord gesodemieterd zou zijn... Maar wel een toffe ervaring, want je zag echt duizenden vogels bij elkaar zitten (pinguïns, jan van genten, pelikanen, gieren, meeuwsoorten, en vele soorten die ik niet bij naam ken [uitleg van de gids werd wat overschreeuwd door de selfie-makende toeristen waar we naast zaten...]). De mannetjes de zeeleeuwensoort die we hier zagen hadden hele dikke nekken en koppen. Lelijke beesten joh!! Wel mooi om hele jonge exemplaren op het strand te zien liggen tussen hun grote ouders. Ook waren ze weer heel goed in (verstikkende) geur vertegenwoordigd; wat kunnen die dieren toch stinken. De enorme hoeveelheid vogels (en dus vogelpoep) zal daarbij ook niet helpen. En het regens hier ook nooit, dus schoonspoelen gebeurt niet. Wel wordt eens in de 8 jaar vogelpoep 'verzameld' van de eilanden, want het is een geweldige natuurlijke meststof :) Er heeft zelfs een oorlog plaatsgevonden tussen Peru, Spanje en Chile over dit smerige goedje (1864-1866)...
Onderweg naar deze eilandengroep kwamen we langs een groot (150 m hoog en 50 m breed) teken in het zand (de Candelarba Geoglyph) waarvan al wordt gesproken in de literatuur sinds 1863. Een grote cactus lijkt het, maar niemand weet precies wat het is en waarvoor het diende. Wel wordt er gespeculeerd dat de maker(s?) geïnspireerd is(/zijn) door een locale cactus soort met een hallucinerende werking....

De middag voornamelijk aan de zwembadrand doorgebracht en nog even wat gegeten in het centrum voor we weer de volgende bus in stapten ditmaal richting Nazca.

Van Nazca zelf hebben we eigenlijk niets meegekregen. We hebben onze ogen uitgekeken in ons enorme hotel (een oude haciënda) met mooie gebouwen maar vooral prachtig gedecoreerde kamers vol Moche, Inca, Nazca, Chavin, Wari en Chimú - kunstwerken waarvan de meest echt. Een gemiddeld museum heeft minder staan... En mochten we in 35 minuten hondsberoerd (misselijk) worden in een klein vliegtuigje vliegend over de Nazca lijnen. Het hondsberoerde deel kwam doordat elk figuur eerst aan de linkerkant van het vliegtuig getoond werd waarna we in een minibocht draaiden zodat ze dan ook aan de rechterkant goed te zien waren en dan een u-bocht met een tikje omhoog of naar beneden voor het volgende figuur... Deze kunstwerken uit de oudheid maken het echter helemaal goed! Voor mensen die er (net als ik tot voor kort) nog nooit van gehoord hebben: dit zijn geometrische figuren, rechte lijnen en afbeeldingen van dieren en planten gemaakt tussen 450 en 600 AD in de Pampa Colorada woestijn. De figuren zijn enorm. Zo heb je een hagedis van 180 meter lang en een condor met een spanwijdte van 130 meter (rechte lijnen zijn zelfs kilometerslang aangetroffen). Verder zijn bijvoorbeeld afbeeldingen van een kolibrie, een bloem, een boom, een hond, een spin en een mannetje met een uilenhoofd (volgens sommige een astronaut) te herkennen. De lijnen zijn 10 tot 30 cm breed en de figuren zijn gemaakt door ofwel het verwijderen en schoonvegen van een stuk grond, uitgraven of gewoon herschikken van stenen op de grond. Waarschijnlijk waren deze figuren 'open' tempels, waarover/op/in bij rituelen gedanst werd, maar niemand weet dat zeker. Helemaal interessant daarbij is te beseffen dat je vanaf de grond de figuren helemaal niet (goed) kan zien en ook niet vanaf de nabijgelegen heuvels. Je moet daar echt de lucht voor in (dat konden ze in die tijd toch niet?!)... Ook hoe ze deze figuren zo mooi en recht gemaakt hebben is een raadsel. Soms wordt zelfs een berg/heuvel of rivier gekruist zonder dat dit invloed heeft op de vorm van het figuur of een knik veroorzaakt in een rechte lijn!

'S middags proberen we daar iets meer over te begrijpen door ook een paar piramides van de Nazca mensen te bezoeken (Cahuachi). Helaas mogen we alleen van een afstandje kijken en niet zelf de tempel meer op, maar de gids weet ons veel te vertellen. Dat ik inmiddels al een aantal dingen weet stelt me gerust: zelfs met dit bloedhete weer onder de brandende zon lukt het me om dingen te onthouden :)

Dan alweer de bus in, nu naar Arequipa. Geen rust in deze volgepakte vakantie! Maar we doen dan ook wel hele gave dingen en worden een beetje onrustig als we een paar uur bij het zwembad gezeten hebben, dus... wiens schuld is dit nou eigenlijk :)

Belachelijk, geen eens een zwembad bij het hotel in Arequipa! Na een busreis die (net als alle andere busreizen tot nu toe) met een uur vertraging aan kwam is dit toch wel een domper. Ik ga een brief schrijven. Hahaha grapje natuurlijk.
We zitten slechts twee blokken van het centrale plein vandaan (inderdaad: Plaza del Armas) wat in deze stad een ruim open groen plein is geheel omringt door gebouwen met twee verdiepingen gallerijen. Super mooi en hele relaxte sfeer. Om een beetje meer aan de stad mee te krijgen sluiten we ons aan bij de gratis stadswandeling. Na de mooie verhalen over de geschiedenis en de gebouwen en een bezoek aan een mini textielfabriek waar we het verschil tussen de verschillende dieren (lama, viñaca, vicuña, guanaco, alpaca) krijgen uitgelegd en mogen voelen aan de zijdezachte vicuña wol, word deze ritueel geëindigd met een shotje Pisco Sour. Arequipa staat vol met prachtige grote oude gebouwen met versierde gevels. De versieringen zijn combinaties van westerse (Spaanse) en Inca symbolen en met een beetje uitleg van de gids zie je een heleboel bekende figuren uit alle verhalen van/uit alle tempels en kerken.

Na het nuttigen van de lunch in een typische picanteria, waar ze locale gerechten serveren, een rondleiding door het museum van de ijsprinses Juanita (Museo Santuarios Andinos). Juanita is een mummie van een 12-14 jaar oud meisje dat rond het jaar 1450 door de Inca's geofferd werd aan de god van de berg Sabancaya om deze gunstig te stemmen. Zij zelf is gevonden op de berg daarnaast de Ampato. Op deze berg zijn nog 3 mummies van kinderen gevonden, maar Juanita was de eerste en het beste bewaarde exemplaar. Door de onmiddellijke bevriezing zijn deze kinderen extra goed bewaard gebleven. In het museum konden we kledingstukken van haar en de andere kinderen zien en de offergaven als keramieke schaaltjes en gouden en zilveren poppetjes en lama's en viñaca's. Vooral de kleine sandaaltjes brachten het verhaal or leven voor mij. Juanita zelf konden we niet bekijken omdat zij 4 maanden per jaar 'vakantie'/rust heeft in een vriezer zonder licht, maar een van haar 'zusjes' konden we wel goed bekijken in haar glazen vriezer (net Sneeuwwitje). Nog een laatste weetje: Deze kinderen zijn eigenlijk geen mummies (ze zijn niet gebalsemd en hebben al hun organen nog), maar door de kou zijn ze gemummificeerd (bewaard gebleven). Heel bijzonder!

Helaas is het inmiddels zachtjes gaan regenen, maar meer tijd dan te besteden aan even opwarmen en een kopje van cocabladeren getrokken thee in ons hotel en een maaltijd in een lokaal restaurantje hebben we toch al niet meer.

Morgen weer vroeg op pad naar de Colca vallei, maar daarover horen jullie de volgende keer meer.

Groetjes van de fam!
Liefs Renske