lekker leven, dansuitvoering en feestjes

Ik heb intussen weer zoveel meegemaakt. Ik vond het weer tijd dit met mijn vrienden en familie (jullie zijn ook mijn vrienden hoor) te delen.

Als eerste ben ik anders tegen de “familie” gaan aankijken. Ik had al verteld dat de sfeer hier gelukkig een beetje veranderd was en we niet meer het idee hebben dat we met alle familieactiviteiten mee moeten doen. Verder waardeer ik het eigenlijk wel dat ze een beetje op me letten en altijd klaar staan om iets voor je te regelen of na te vragen als je vragen hebt over plaatsjes of activiteiten in Bolivia. Ik moet wel altijd nog een beetje lachen om de ideeën die ze hebben. Zo zijn er ongeveer elk weekend wel een aantal nichtjes en neefjes aan het logeren. De ene keer zijn het er maar twee, de andere keer kom je thuis en lopen er wel een stuk of acht rond. De reden dat ze hier zovaak zijn en zovaak logeren is omdat ze hier goed te eten krijgen volgens mijn Boliviaanse moeder. Nou echt dik zijn ze allemaal idd niet, maar dat zijn er wel meer hier. En ze zien er toch nog allemaal beter uit dan een heleboel kinderen die je hier op de straat ziet lopen. Maar dat zal ongetwijfeld komen omdat ze hier zo vaak zo goed te eten krijgen :D. Nou worden ze hier wel verwend hoor. De een nog meer dan de ander, een aantal noemt mijn “ouders” hier zelfs ook papa en mama. Dat vind ik dan weer een beetje ver gaan. Maar laat ik me er maar niet mee bemoeien. Laat ik me er ook maar niet mee bemoeien dat de schoonmaakster (lees sloofje) niet mee mag eten met de familie, moet wachten tot die klaar zijn en dan gelijk met de honden (als je ze zo kunt noemen) te eten krijgt. Waarbij de honden trouwens hetzelfde te eten krijgen, die eten geen brokken.
Nouja, als ze er allemaal gelukkig van worden, wat is er dan op tegen.

Het is blauw fancy en heel erg kitsch met al die kraaltjes erop en het zijn mijn slippers die ik gekregen heb van de “familie” nog voor mijn verjaardag. Degene die mij kennen zullen begrijpen dat ik er even aan heb moeten wennen, maar nu vind ik ze best leuk. Bovendien loop ik hier erug veel en is een extra paar teenslippers mooi meegenomen. De “familie” vond dat ze vooral mooi stonden onder een spijkerbroek, want de onderkant van de slippers is donkerblauw en de bandjes zitten vol gestikt met een kralencombinatie in een lichtere variant. En op deze manier kwam het donker uit je spijkerbroek mooi terug in de slippers. Ja ja, zijn wel schatjes hoor.

Vorige week zaterdag heb ik een dag geld over de balk gesmeten hier. Zo’n dagje mocht er ook wel tussenzitten vond ik. Ik ben uit eten geweest rond lunchtijd, heb kleding gekocht, weer nieuwe slipper, die andere die ik gekocht had zijn alweer door. Het schoppen had ik met mijn “moeder” gedaan. Gezellig samen. Vond ze geloof ik wel leuk, en ik ook trouwens. We waren weer naar zo’n “markt” geweest waar ze alles hebben net als hier bij ons op de hoek maar dan een keer of 30 groter. Echt gigantisch, ik zou er onmiddellijk verdwalen. Heel veel mensen, heel veel kraampjes. Mijn “moeder” heeft nog allemaal lokale lekkernijen voor me gekocht op te proberen. Had daarna echt geen honger meer. Na het shoppen naar de kapper geweest en een pedicure laten doen ook bij de kapper waarbij ze ook nog je nagels mooi lakken. Mag je zelf uitzoeken wat voor figuurtje je erop wilt. Ik heb nog nooit een pedicure laten doen dus vond dat wel grappig hier. Bovendien ging mijn “zusje” er ook heen om zich te laten opmaken voor een feestje en gingen mijn “moeder” en andere “zusje” gewoon mee voor de lol dus ik dacht doe ik ook. De kapper vond mijn haar wel wat droog en raadde me een crème behandeling aan. Ehh ok, een andere keer dan. Voel me nu al vrouw genoeg :D
Aan het eind van de dag even berekend hoe ontzettend veel geld ik in totaal had uitgegeven. Het kwam neer op exact 26 euro… (hihi)

Wat is Bolivia eigenlijk een tietenland zeg! Je ziet ze echt ooooveral. Waar heb ik het dan over? Over de moeders die maar overal en nergens ongegeneerd hun kinderen de borst geven. Maakt niet uit waar, gewoon in een restaurant, lopend op straat, in de micro’s! overal! Als het kind maar begint te zeuren, hoppa die borst wordt tevoorschijn getoverd en zuigen maar. Ik heb van mijn leven nog niet zoveel borsten gezien!

We hebben een huisdier! Willem! Wat het is wisten we eerst nog niet helemaal. We wisten alleen dat het ’s nachts een hoop herrie kon maken en we hadden in het gat onder de deur een klein snoetje met hele lange voelsprieten gezien. Vannacht echter heb ik hem helemaal kunnen aanschouwen. Het was hier zo ontzettend warm en we hadden een mug in de kamer dus ik had een t-shirt aan en lag half onder een laken, maar ik werd halverwege de nacht wakker met een nat t’shirt… Nee het was niet vochtig het was nat… Maar goed. Dat gat onder de deur zit naast mijn hoofd, want mijn hoofdeinde is naast de deur (logisch) en Willem was eruit gekropen en zat naast mijn bed zijn liedje te zingen. Ik vind het zelf wel leuk klinken, en ik heb er ook geen last van. Slaap overal doorheen. Maar het was dus een soort klein krekelachtig diertje, niet meer dan anderhalf cm groot. Wat een herrie kan zo’n klein beestje maken zeg. Had wel verwacht dat hij iets groter zou zijn. En ook helemaal niet bang voor me. Ik kon gewoon tegen zijn voelsprieten tikken en hij bleef gewoon zitten en doorzingen. Kon wel leuk zien hoe hij dat deed met zijn vleugeltjes over elkaar wrijvend. Ja dat vind ik gewoon leuk. Helaas heeft Saskia hem een dag later gevangen en buitengezet. Zij kon namelijk niet slapen als hij aan het zingen was. Flauw hoor. De nachten zijn nu weer stil.

Het zijn op het moment maar saaie dagen achter de computer. Elke dag naar the office en van half negen tot vijf cijfertjes verwerken. En dan te bedenken dat er nog een week of 8 precies hetzelfde zullen gaan worden… Ach als je testjes lukken en er komt wat moois uit is het nog wel leuk, maar zeker de eerste dagen waren alleen maar data invoeren en daar wordt je geestelijk niet veel slimmer van. Gelukkig is mijn vriendje wel eens online om me af te leiden en ik weet niet of ze niets beters te doen hebben maar die drie jongste broertjes van mij zijn ook bijna altijd online. Als ik dan echt niets gedaan heb omdat ik alleen maar heb lopen msnn werk ik thuis nog wel even door. Saskia is toch veel naar turnen, een hobby van thuis die ze hier weer heeft opgepakt, dus heb ik alle rust om te werken.
Een dag na het werk ben ik bij een restaurant op weg naar huis afhaalboliviaan gehaald. Supergrappig. Wist natuurlijk niet hoe het precies werkte, maar we hadden er al eens gegeten en ik was dat nu weer van plan maar ik was alleen en ik zag ook allemaal mensen met zakjes weglopen dus dacht dat het wel mogelijk moest zijn om mee te nemen. Hoef je ook niet alleen te zitten. Voelde me wel op en top Boliviaanse toen ik met mijn zakje eten naar huis liep hoor. Top punt van mijn inburgering hier. Het was goedkoop en lekker, ga ik vaker doen. Bovendien was het genoeg voor twee personen wat weer handig was voor Saskia die net thuiskwam en ook honger had.

Data, data, data, na een paar van die dagen loop je weer eens hersendood naar huis en heb je zin om wat te doen maar wat dan. Half uur voor het begin van een dansvoorstelling waar ik van gehoord had besluit ik toch maar te gaan. Julio Bocca, schijnt heel beroemd te zijn, maar misschien alleen in Amerika. Het is een Argentijn namelijk. Kom daar tien minuten voor begin aan en er staat me toch een rij. Oeps. Nouja maar even vragen aan een paar wachtende wat ik moet doen. Kaartje kopen aan de andere kant van het gebouw en dan weer hier in de rij om naar binnen te gaan. Prima, lukt me en niet veel later sta ik weer in die rij voor Bocca tango. Spannend. Zo’n drie kwartier later kom ik erachter dat de voorstelling een uur later begint en dat ik nog best op tijd was, want die ontzettend lange rij is inmiddels ontzettend 5 keer langer geworden! Uiteindelijk kunnen we om kwart over acht naar binnen en, nadat je de sterren gewoon in vrije tijds kloffie op het podium hun warming-up hebt zien doen, begint het allemaal om kwart over negen. Ondertussen had iedereen om mij heen inclusief ikzelf een houten kont omdat we op een soort tribune zaten van houten platen. En wat een zaal. Ik vroeg me in de rij al af waarom er een mannetje verrekijkers stond te verkopen, maar dat werd me meteen duidelijk nadat ik binnenkwam. Maar het was een mooie voorstelling, mooie dansen erug knap allemaal. Ze dansten alleen ook wel vaak man met man. En af en toe erug bloot (vrouw en man alleen in een onderbroek) Maar dat vond ik eigenlijk wel mooi. De show zelf was trouwens net zo interessant als alles wat om me heen gebeurde. Tijdens het wachten in de rij was er al een oudere man geweest die een beetje tegen de deur had lopen schoppen, de reden was een beetje onduidelijk en hij liep daarna ook gewoon weg. Tijdens de voorstelling was er een jongetje dat mee begon te gillen waarop de hele tribune na drie keer ssssssst geluiden maakte en de vader besloot het jongetje maar even ergens anders heen te brengen. De moeder die in eerste instantie al bij het kind stond deed helemaal niets. Verder kreeg ik om de minuut een voet in mijn kont, omdat we niet op stoelen zaten maar echt op een tribune en je dus eigenlijk tussen de benen van degene achter je zit. De vrouw voor me vond het ook een hele interessante voorstelling, want die viel twee keer tegen mijn benen aan in slaap, en de gards kwamen nog even in actie tegen een paar mensen die foto’s met flits maakte en tegen de verrekijkerverkoper die volgens hen overlast veroorzaakte. Hij werd even geholpen het pand te verlaten. Al met al dus een hoop waar voor mijn geld die avond.

Ah ik heb twee kaartjes ontvangen voor mijn verjaardag!! Nog net geen maand te laat allebei en ik ben er superblij mee!! Het is zo leuk om hier post te ontvangen. Nien ik zal jou even bij naam noemen want van de drie kaartjes die ik hier gehad heb zijn er twee van jou! Superleuk!! Myriam jij natuurlijk ook bedankt voor mijn kaartje!

Ik ben verslaaft, kan er niets aan doen. Ik probeer er tegen te vechten, maar als ik eraan toegeef is dat zoooo’n fijn gevoel… Ja ik heb het over het krabben aan mijn muggenbulten. Ze zijn echt vreselijk! Veel erger dan in Nederland. Nouja niet allemaal hoor, maar er zit hier een soort mug waar ik duidelijk nog minder goed tegen kan dan de normaal. (normaal ben ik al een beetje allergisch voor muggen). Deze jongens blijven echt weeeken zitten. Heb er nog een paar die nu nog jeuken en die ik heb opgelopen de eerste keer dat ik naar het bos ging! Dat is echt al heel lang geleden. En van dat krabben en krabben maak ik mijn huid kapot en ik heb gewoon blauwe plekken rond mijn muggenbulten van het krabben… Misschien moet ik hulp gaan zoeken.

Mijn “zusje” is geslaagd voor haar hogere school! Groot feest in Boliva! Compleet met leerlingen in van die jurken en hoedjes die je altijd ziet als je van die Amerikaanse films kijkt. Nu dus in het echt! Wij zijn ook uitgenodigd voor de uitreiking van de diploma’s. En zullen daarna gezellig samen met de “familie” en nog meer familie uit eten gaan. Eerst nog even naar de kapper. Ik voor mijn crème behandeling omdat mijn haar zo droog was. De rest om hun haar te laten doen voor de uitreiking. Afijn na een flinke drie uur gaan we er weer weg. Netjes aankleden en om half acht zitten we in de ontzettend oncomfortabele plastic stoeltjes bij het college. Uiteraard begint het allemaal pas weer om een uur of negen en hoewel van tevoren gezegd was dat het maximaal twee uur zou duren gaan we om kwart voor twaalf maar voor het einde weg naar het restaurant. Wat een zit! En wat een honger krijg je dan zeg… gelukkig had de chinees waar we heengingen om kwart over twaalf het eten op tafel en konden we snel eten. Mary het “zusje” was ook net voor het eten aanwezig dus alles goed en wel. Gek idee hoor om midden in de nacht te eten, maar wel erug lekker.
De volgende dag zou het feest zijn. Dat is hier ook heel groot geregeld, met de hele klas in het duurste hotel van Santa Cruz en alle leerlingen (54 dit jaar) mogen 13 gasten uitnodigen waar ze uiteraard wel voor betalen. Die gasten mogen ze zelf uitkiezen en in eerste instantie was er ook geen plaats voor Saskia en mij, maar Saskia wilde toch al naar Samaipata gaan en er was een kaartje beschikbaar gekomen dus werd ik ook gevraagd superleuk. s’ Morgens vielen er wegens familieomstandigheden nog twee mensen uit dus had ze gewild had Sas ook gekund, maar die koos ervoor deze regenachtige dag naar Samaipata te gaan. Ieder zijn ding, ik voelde me gevleid dat ik mocht komen. Moest wel gaan shoppen, want het was een gala en ik had wonder boven wonder mijn galakleding niet meegenomen. Ik had al verteld dat dit een tietenland is, maar niet alleen met borstvoeding maar ook met truitjes waar je flink in kunt kijken, dus ik heb bij het kopen van mijn jurkje lekker meegedaan. Heb er tenslotte genoeg voor ;) Ook even mooie zilveren hakjes gehaald, want zonder hakken je was niet geoorloofd te komen. Dat belooft wat.
Uiteraard ook weer naar de kapper voor het haar. Ik had besloten dit keer mee te doen, haar laten doen en laten opmaken door de kapper. Een andere salon dan normaal dit keer, want ze wilden eens een ander proberen. We zaten daar met z’n drieën om half drie s’ middags en gingen daar weer om kwart over 8!!!!! vandaan. Maar we zagen er wel goed uit! Ik heb mezelf belooft dat ik voorlopig niet meer naar de kapper ga. Wat een tijd gaat daarin zitten zeg. Maar voor een keer is het echter wel leuk om te doen! Ik voelde me alsof ik een extreme make over kreeg!
We zouden dineren en dansen op dat feest. We waren er half negen en om half elf werden de studenten weer aan ons voorgesteld. Na wat praatjes en de openingsdans begonnen de obers het voorgerecht uit te delen. Het was inmiddels alweer half een ’s nachts. Een uur laten bleek dat dit bordje met hapjes ook gelijk het hoofdgerecht was en gingen we maar even dansen. Ik had het echt heel erg koud, mijn jurkje was niet zoo heeeel veel namelijk maar met dansen krijg je het snel weer wat warmer. Het was een beetje een wisseling van dansen en zitten, met wat drinken of eten. Als nagerecht kwam er een taart, en voor die aangesneden werd was het gewoon al kwart over twee in de nacht. Echt een raar idee dat je om half drie in de nacht taart zit te eten. Ben normaal nooit zo’n eter in de nacht. We hadden dan ook wel een extreem langzame ober hoor. Elke ober had zijn eigen groepje van 3 tafels en andere tafels had ik al een uur eerder hun taart zien krijgen. Kwam misschien door zijn dikke pens. Maar goed, om drie uur was het feest afgelopen en gingen we naar huis. Naar bed, nog even mijn gezicht schoongemaakt. De volgende ochtend zou ik wel kijken hoe ik mijn strak geföhnde haar weer een beetje terug krijg naar mijn normale warbos.
Wel ontzettend leuk om dit een keer mee te maken zo!

Op de tweede site heb ik weer wat fotootjes gezet.

Oude site;
http://renskefotosbolivia.mijnalbums.nl/

Nieuw site met nieuwe foto’s;
http://tweedesitefotosbolivia.mijnalbums.nl/