Hard werken

De Schoonmaakster, Maria, arriveert tegen vieren en weet me te vertellen dat Raul ongeveer een uurtje later aankomt en dan 4 toeristen bij zich heeft. Bovendien komt ze voor ons allemaal koken de volgende anderhalve dag (fijn, zit ik dan met mijn verse spullen in deze hitte... Ehh Fijn! Er wordt voor me gekookt :D ). De 4 blijken de volgende dag een rondleiding te krijgen door het gebied en ik mag dan mee. Wel even schakelen hoor, want ze spreken Frans, (blijken twee Belgen met hun Franse gids en een gids in opleiding uit Ecuador). Het Nederlands van de Belgen is net zo goed als mijn Spaans en mijn Frans... Laten we het zo zeggen: op het moment dat ik in Spaans bezig ben ken en herken ik geen enkel woord Frans meer. Lekker communiceren dit! Na twee dagen gaat het uiteraard een stuk beter :)

Inmiddels heb ik Raul dus ook ontmoet. Helemaal niet zo standaard Amerikaan van uiterlijk als ik had verwacht. Is eigenlijk een beetje een iel mannetje, maar oversized kleding draagt hij wel. Hij weet precies wat hij wil en hoe hij het wil en zal dan ook geen tijd en energie verspillen aan andere (voor hem onbelangrijke) zaken. Je zou hem bijna een beetje arrogant kunnen noemen daardoor, maar daarvoor ken ik hem nog niet goed genoeg....

We krijgen met Raul als gids een rondleiding door het natuurgebied dat elke 50 meter wel lijkt te zijn veranderd in een ander type bos (wat ook zo is, want Raul verteld er steeds wat anders bij) en de bananen/cacaotuin waarbij we het vruchtvlees van cacaobonen mogen proeven (zoet!). Raul verteld voornamelijk veel over duurzame bosbouw en alles wat daarbij hoort en hoe het (met de wereld) steeds slechter gaat.
Dan staan we plotseling weer naast het huis (richtingsgevoel van een walnoot vandaag) en krijgen we een rondleiding langs alle fruitbomen met waar mogelijk inclusief proeven. Van de helft van deze bomen wist ik niet eens dat de vrucht te eten was, laat staan dat ik het ding wat tussen de takken hing als vrucht had herkend...

Druk programma, want we hebben de laatste vrucht nog niet doorgeslikt of we zitten al achterop de pick-up naar een palmolieplantage om het verschil te zien tussen zo'n 'bos' en de bostypen die we hebben gezien die ochtend. Bottom line: Palmolie is slecht voor de natuur, werkgelegenheid en voor je gezondheid! Allemaal even opletten en de achterkanten doornemen in de supermarkt dus :P
Na de lunch mogen we even rusten. Dat wil zeggen: de toeristen. Ik ga met machete op zak, met lange broek en mouwen tegen de beestjes, in de brandende zon onkruid van een reep grond slaan met een mannetje van 60 (Senior Victor, spreekt dat natuurlijk uit als Bictor!) dat voor Raul werkt. In het prachtige reepje grond wat zo ontstaat planten we een uurtje later kardemom-struikjes. Gelukkig is anderhalf uur werken voor vandaag voldoende. Zeiknat van het zweet snel omkleden om de dansvoorstelling van de 8 kinderen van de school mee te maken (het culturele aspect van vandaag).

Dan iets wat iedere vrouw een keer gedaan moet hebben: zelf chocolade maken! Deze middag al de vruchten gezien en in a nutchel werkt het zo: vruchtjes twee dagen laten fermenteren in hun vruchtvlees, de boontjes dan 7 tot 8 dagen laten drogen in de zon terwijl ze elk half uur omgeschept worden (dat was allemaal al voor ons gedaan), boontjes in een pannetje 'bakken' tot er geluidjes komen die lijken op het poffen van popcorn, boontjes pellen, kale boontjes malen, yeeh daar is de chocolade! Uiteraard zonder suiker voor ons zoetekauwen niet te eten, dus halve kilo suiker en halve liter melk erbij en op het vuur roeren tot het zo dik is dat je de bodem (even) kunt zien als je snel roert (duurt best even). Dan laten afkoelen en klaar! Over een banaan vers van de boom, wat wil je nog meer?
Overigens is de suikerloze cacao met wat honing (lees siroop, want ze noemen het allebei 'honing' hier) zonder het koken ook al heel lekker!
Van al die chocolade (en suiker) wordt ik duidelijk wel wat drukker en beland op mijn praatstoel. Maar, ook mijn Spaans is plotseling veel beter! Denk dat ik elke dag maar veel chocolade moet eten :D
Note van de redactie: helaas is alle chocolade de volgende dag al verdwenen...

De dag wordt afgesloten met een avondwandeling in het bos, waarbij ik een nieuwe soort kikker aan mijn fotocollectie mag toevoegen. Verder enkel veel gehoord. Toch weer tof!

De volgende ochtend gaan de toeristen weer verder en mag ik lekker in mijn eentje de hele dag op m'n knietjes (of hurken) om af te maken waar Victor en ik gisteren mee zijn begonnen. Echt weer alleen, want de oude heer is er pas weer over twee dagen en Raul is vandaag en morgen iets of iemand aan het wegbrengen of ophalen in Quito en komt ook pas weer woensdagavond terug. Hoop dat ik het overleef (lees: voldoende afkrijg, is nogal een [eentonige] klus, vooral in je eentje...)!
Het begint allemaal relaxt en dus prima. Ik begin 's morgens met een pan verse thee, danwel van kaneel dat ik vers van de boom (!) snijd of van Louisa-kruid dat in de tuin staat of ik pak wat kruiden uit mijn kerstkado van Luca (alle kruiden om zelf chai-thee mee te maken). Dit drink ik de hele dag door (ijsthee uit de koelkast) en meestal maak ik ergens halverwege de dag weer een nieuwe pan thee. Water drinken uit de kraan is namelijk geen aanrader en gekookt water heeft toch altijd een gek smaakje.
Het vrijmaken van de stook aarde en het planten aan kardemom mag ik aflossen met het onkruid wieden in de Louisa-kruid-strook. Hoewel de zon op m'n kop staat toch maar met lange broek, lange mouwen en regenlaarzen tegen de slangen en prikbeestjes (je went vanzelf aan de stroompjes zweet die over je rug gaan :) ). Na de lunch toch gewoon eigenwijs twee uur in korte broek (wel dichte schoenen) en hemdje goed ingesmeerd tegen de zon en walmend van de deet aan de slag gegaan. Vegetatie stond inmiddels zo laag waar ik bezig was (of weggehakt of weggetrokken) dat ik het wel vertrouwde. Toch nog even schrikken als een diertje de stuiken uit komt gewandeld zich een ongeluk schrikt als jij daar relaxt en blijkbaar heel stil aan het werk bent en van schik een salto maakt voor hij terug de struiken in stuift. Ging zo snel dat ik niet eens zag wat het was. Alleen dat het van boven zwart was en van onderen wit/geel en waarschijnlijk een reptiel-achtige. Haha
Dan al het zweet en stof van mijn lijf boenen met de koude douche (warm is hier niet, maar na zo'n dag hoor je mij niet klagen) en aangezien ik toch alleen ben op het balkon opdrogen. Tussen de bedrijven door wat gekookt en omdat ik geen zin heb me elke dag uit te sloven (zeker niet voor alleen mezelf) eet ik de hele aankomende week ongeveer (was meer dan ik dacht) rijst gemixt en opgebakken met ui en ei, linzen en gekookte wortel en broccoli. Bon appetit!
Oh en met die riempjes voor mijn kleding komt het dus ook wel goed, want ben hier heel goed voor mezelf aan het zorgen!
Toch wel zwaar werken dit! Het is hier nu broeiend heet en ik hoor ook onweer in de verte. (Mag wel deze kant op komen!) Twee dagen machete en op je hurken begint nu zijn effecten te hebben. Stijf van de spierpijn in mijn benen en met de blaren op mijn handen van er hanteren van de machete vandaag (stiekem) een uurtje eerder gestopt. Het moet wel leuk blijven natuurlijk :) Bovendien was ik toch al zo goed als klaar (onkruid wieden heeft meerdere vormen van 'voldoende').
Even nog strompelend het dorp in om wat vers brood te halen en even naar de internet zaak om jullie reacties te lezen (leuk!). Internet via mijn saldo blijkt namelijk een duur grapje te zijn en lopend naar het dorp kan ik het daarmee gespaarde geld weer mooi uitgeven aan een ijsje! Over jezelf rijk-rekenen gesproken. :)

Funny fact van deze locatie; als het hier heeeel hard regent, wat het ongeveer elke nacht doet, soms gepaard met enorm onweer, is er geen water (uit de kraan). Helemaal bijzonder omdat iedereen waar ik tot nu toe gelogeerd heb, inclusief hier, zijn water (gratis) uit de bergen aftapt. Je zou dus denken meer water in de stroompjes betekend voldoende water uit de kraan. Dat is dus niet zo.

Weer een aardbeving(etje). Dit keer eindelijk op een manier dat ik doorhad wat er gebeurde. Gek hoor. Je ligt in je bed en alles begint ineens te schudden. Deuren klapperen in hun posten en overal beginnen honden te blaffen. Nou heb ik ooit (in Japan?) wel uitleg gehad wat ik in zo'n geval moet doen (lig tenslotte nu onder een verdieping beton die ik niet zomaar terug kop...), maar gelukkig was het voordat ik daarover kon nadenken alweer voorbij en zijn ook de honden gelijk weer stil. Na een paar momenten totale stilte pakkende eerst insecten hun gezang weer op en 10 seconden later lijkt het of er nooit wat gebeurt is. Fascinerend!

Woensdagavond komt Raul thuis met een muzikant uit Colombia (de 27-jarige Alexis). Hij zal elke middag een stuk of 10 kinderen muziekles geven bij ons in het huis. Gezellig, maar ook gedaan met mijn rust :) En ik ben in de war. Maria kookt voor hem (en Raul) en als ze dat doet maakt ze ook eten voor mij. Prima en heel fijn natuurlijk, maar ik had voor de zekerheid na de toeristen begin deze week aan Raul nog gevraagd wat precies de bedoeling was en hij gaf aan dat ik (zoals afgesproken) voor mijn eigen eten zou zorgen. En nu heb ik een pan met voor 10 man eten in de koelkast staan terwijl er steeds voor me gekookt word. Wat een luxe probleem.
Ach desnoods eet ik gewoon twee keer, want na een paar dagen (weer mer machete) een meter vegetatie rondom 2 of 3 jarige cacaoboompjes of bomen met Pitajaya (is een vrucht op een soort cactus die zich om een boom slingert) verwijderen met Victor kan ik wel weer wat extra energie gebruiken.

Ja Ja, vrijdagavond naar de disco. Nouja bijna dan. De tent lijkt gesloten en het mannetje uit het huis ernaast komt snel aangelopen als wij het terrein op rijden. Is een kleine maar gezellige bar met muziek op verzoek, dus al snel draaien de heupen van Raul en Maria (die blijkbaar meer is dan zijn schoonmaker, want ze is al twee nachten blijven slapen op dezelfde kamer waar maar 1 bed staat...) in een vorm van salsa. Zou ook zomaar een hele andere dans kunnen zijn want ik heb daar helemaal een verstand van, maar het is leuk om naar te kijken. Ik laat me nog niet verleiden en wacht liever tot wij vieren niet meer de enige gasten zijn. Dat is al snel het geval, maar dan gaat het 'op verzoek'-gedeelte nog een stapje verder en blijkt het een karaokebar te zijn/geworden! Tijdens karaoke wordt er natuurlijk niet gedanst. Het blijkt ook nog eens hartstikke populair te zijn, want het ene na het andere nummer wordt ten gehore gebracht. Een aantal zelfs door hetzelfde meisje (lees de eerste 4 nummers en daarna tussendoor nog af en toe 2). Ik heb wel het boek doorgekeken, maar de Engelse selectie was niet denderend en heb deze laten passeren. Dus zonder te dansen of zingen weer huiswaarts gekeerd... Met 1,5 liter bier en een karaoke-sfeertje wel een leuke avond!

En als je dan denkt dat zaterdag weekend is... Vergeet het maar. Vandaag mag ik elk half uur de te drogen cacaobonen (met bezem) draaien op het plastic en alle gister vrijgemaakte Pitajaya-bomen mesten... Deze vrijwilligersplek laat je hard werken! Heb er vanmorgen even met Raul over gesproken (dat ik graag wil leren over/in het bos en dat een week op m'n hurken met een machete werken voornamelijk in de groentetuin en tussen de fruitbomen me intussen wel een idee heeft gegeven hoe dat werkt en dat ik klaar ben voor iets nieuws). Zijn reactie was een beetje teleurstellend. Hij gaf aan dat het wel de bedoeling is dat ik elke ochtend (lees van 7:00 tot 12:00 uur) meewerk op deze manier en dat daar niet zo veel in gaat veranderen. Daarmee verdiend hij uiteindelijk weer geld om projecten als dat van Alexis (die blijkbaar gewoon betaald krijgt om les te geven) van te betalen. De middagen (avonden en nachten) heb ik dan de tijd voor eventuele eigen projecten. Zo'n project moet ik dan wel zelf verzinnen. Hij blijkt ook projecten echt in de jungle te doen (datgene wat op de site staat als het vrijwilligersproject) maar dat vergt lange termijn planning vooraf. Dacht ik nou dat ik dat geregeld had door hem voorafzoveel te e-mailen...
Deze maandag ga ik wel met hem het bos hier in, maar als dat betekend dat ik eerst van 7 tot 12 op m'n hurken met de machete mag zwaaien snoep ik een paar dagen van mijn tijd hier af. Dan weet ik wel wat interessanters te doen.
Begrijp me niet verkeerd. Ik heb het hier naar mijn zin. Raul is niet helemaal mijn type, maar kan erg lachen met Alexis al is het Spaans daarbij af en toe een beetje een belemmering. Kan ook best leuk praten met Papa Ronkong zoals Victor ook blijkt te heten (hoewel ik er natuurlijk niets van begreep toen hij even zijn hand op mijn been legde en zei dat hij 'wel wilde'??...), maar als ik op de te tijd begin te letten of het al pauze is en soort van blij ben als de werkuren achter de rug zijn omdat mijn handen zeer doen van de blaren en ondanks alle deet van de muggen/vliegen prikken (als je er genoeg hebt en ook nog allergisch bent gaat jeuk gewoon over in pijn) en ik me ga afvragen hoe goed dit werk voor mijn rug is en waarom ik me een goedkope (gratis!) werkkracht voel (Of erger: ik betaal zelfs voor het aanwezig zijn hier) en ik me afvraag waarom ik de enige ben die het huis een beetje schoon probeer te houden (ben normaal niet zo schoonmaker-ig, maar hier is het anders geen doen) is het misschien tijd voor iets anders.
Zo! Dit (in 1 zin haha) uitschrijven lucht in ieder geval al lekker op!

En het valt ook allemaal best mee als Raul een paar uur later met wel hele interessante voorstellen komt (onderzoek in de jungle van Colombia bijvoorbeeld). De meeste zijn echter helaas niet mogelijk, want ze spelen pas over een paar maanden. Maar eentje heeft potentie: Wordt vervolgd.

Als ik tegen lunchtijd klaar ben met het werk van vandaag wordt ik getrakteerd op een exotische lunch bereid door onze muzikant die er ook nog luidkeels bij zingt (en dat nog kan ook), weet ik het zeker: het kon allemaal veel slechter!

Zo voldoende voor vandaag. Ben blij dat ik jullie ook een keer wat heb kunnen vertellen dat niet zo fantastisch is. Beetje tegen de Facebook-hype dat alles altijd alleen maar geweldig is :P
En uiteraard is het in de andere weken ook het geval dat niet alles alleen maar geweldig is. Zo mis ik bijvoorbeeld toch gewoon mijn vrienden en familie hier, ook als alles wel leuk is. Zeker als ik dan foto's van gezellige feestjes ontvang (gewoon blijven sturen!!). Ik hoop er dan ook op te mogen vertrouwen dat jullie me af en toe wel de belangrijk(st)e gebeurtenissen laten weten :)
Maar dat lijkt tot nu toe goed te komen! :D

Geniet van het winterse weer en tot volgende week!
Liefs Renske